Ruim dertien jaar maakt politiek een belangrijk onderdeel uit van mijn leven. We proberen vanuit verschillende invalshoeken de verbinding te maken, om de stad zo goed mogelijk te besturen. Soms staan we lijnrecht tegen over elkaar, omdat we simpelweg anders tegen een bepaalde ontwikkeling aan kijken. Maar wat de Eindhovense politiek typeert is dat het nooit op de persoon gaat. We zijn vaak meer dan alleen collega’s.

Er ontstaan vriendschappen tussen mensen van verschillende partijen. En zo heb ik ook een aantal hele bijzondere vriendschappen aan de politiek overgehouden. Eén van de vriendschappen in wording was met Saskia. Zij was raadslid voor de VVD. Een ontzettende optimist. Zij geloofde in de kracht van de mens. Ze vond dat de overheid er moet zijn om het individu te stimuleren om het beste uit zichzelf te halen. Zorg is er op gericht om een persoon weer op eigen benen te zetten.

Zelf kreeg ze ook het nodige voor de kiezen. Saskia streed al vijf jaar tegen kanker, maar liet zich door deze vreselijke ziekte niet uit het veld slaan. Ze besloot raadslid te worden en er het beste van te maken. Zo leerde ik Saskia kennen. Als mens was ze ontzettend warm en attent. Ze inspireerde mij, omdat ze gewoon doorging. En heel goed wist waar ze haar tijd voor in wilde zetten. Niet alleen voor haarzelf, haar familie en vrienden, maar ook voor de samenleving. Ze wilde, in de voor haar beperkte tijd, haar bijdrage leveren aan een betere samenleving. Dat heeft ze zeker gedaan.

Vlak voor de feestdagen overleed Saskia. Veel te snel. En dus moeten haar naasten het deze kerst en jaarwisseling doen zonder haar warme optimisme. Ik wens hen heel veel sterkte toe. En ik wens jullie allemaal een goed en gezond 2020, met vooral heel veel liefde. Rust zacht, lieve vriendin in spé.