Wat mijn vak als wethouder ontzettend leuk maakt, zijn de ontmoetingen in de stad. Door de coronacrisis word ik net als iedereen beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Veel binnen zitten in plaats van écht ontmoeten.

De afgelopen weken ging dat best efficiënt. In korte tijd hadden we een loket om te zorgen dat kleine ondernemers een uitkering ontvangen als ze geen inkomen meer hebben. En ook voor het bijwerken van mijn eigen administratie en mailbox. Maar, vooral binnen dus. Daar begin ik enorm van te balen. Ik mis het contact met buiten, met de Eindhovenaren. Op de fiets naar een afspraak via een bruisende Kruisstraat. Lopend door een wijk, met mensen spreken die me herkennen en een praatje willen maken. Of een drukke dag waarop alle afspraken uitlopen en je naar de auto rent om tijd in te halen. Ik mis het ontzettend.

Tegelijk krijg ik als wethouder veel vragen van mensen die dingen willen weten. Ook in mijn directe omgeving worden steeds meer mensen ziek door het virus. We vechten samen tegen een onzichtbare vijand. Dat kan alleen maar samen. Door deze crisis komen we er ook achter wat een sociale wezens we zijn. We hebben behoefte aan contact met elkaar. Die behoefte voel ik heel sterk. Al een paar weken broed ik op een oplossing.

De afgelopen weken benaderen veel mensen me via sociale media. Dat ga ik vanaf nu ook proberen. Ik ga via Instagram en Facebook live uitzendingen maken. Om vragen te beantwoorden, gesprekken aan te gaan, een praatje te maken. Het is voor mij nieuw en heel spannend, maar toch ga ik de stap zetten. Ik hoop dat het succesvol wordt maar als het niks is, dan heb ik het toch geprobeerd. Dat is misschien mijn les van deze coronatijd. Probeer eens wat nieuws. En heb je zin om mee te praten, je ervaringen te delen of vragen te stellen? Stuur me een vriendschapsverzoek, dan kunnen we elkaar binnenkort live zien! See you online!