De eerste echte avond ‘op stap’, op het Stratumseind. Ik kan het me nog heel goed herinneren. Het was op mijn 16de verjaardag. Al mijn vrienden van school gingen al uit. Ik was tot die tijd de enige die de zaterdagavond thuis moest doorbrengen. Voor mijn ouders was mijn gezeur over op stap gaan iets onbekends. Zij kenden het niet uit hun eigen jeugd en wisten niet zo goed hoe ermee om te gaan. Ik dwong mijn ouders min of meer tot een goede stapregeling. En die kwam er ook.

Roken was uit den boze, ik moest uiterlijk om 2 uur thuis zijn en ik mocht geen drinken van anderen aannemen. Alcohol was al helemaal geen onderwerp van gesprek: dat mocht gewoon niet. Vanaf de eerste zaterdagavond werd het al snel een terugkerend ritueel. Mijn vader die mij een grote knuffel gaf als ik net thuis was van een avondje stappen. Natuurlijk om te ruiken of ik gerookt had of alcohol had gedronken.

Voor mijn vrienden golden andere regels. Zij mochten drinken. Al vanaf een redelijk jonge leeftijd. Het was stoer als je heel veel had gedronken. Ze kregen zelfs op feestjes een biertje van hun ouders, omdat zij het fijner vonden dat hun kroost thuis leerde drinken in plaats van buiten te experimenteren. Het contrast tussen mij en hen kon niet groter. In de afgelopen jaren zijn de beelden dichter bij elkaar gekomen.

Want naast de regelgeving, waarmee alcohol onder de 18 verboden is, is ook de kijk van ouders hierop veranderd. Het is een onderwerp geworden waarover gesproken wordt met elkaar. Afgelopen vrijdag mocht ik ouders en kinderen verwelkomen voordat zij de stapstraat gingen bezoeken. Al 10 jaar organiseert de gemeente ‘Uit met Ouders’ samen met de ondernemers van Stratumseind, de politie, GGD en Dynamo. Waarbij kinderen en ouders op Stratumeind een informatieve kroegentocht houden. Ze worden geïnformeerd over hoe het er achter de schermen aan toe gaat op een stapavond. En op welke manier ouders en kinderen met elkaar afspraken kunnen maken.

Ik vroeg me af of mijn ouders hier destijds iets aan hadden gehad. Misschien had het ze wel geholpen om de aantrekkingskracht van het Stratumseind op mij beter te begrijpen. Of het had ze juist kunnen afschrikken, omdat het wel een plek is waar dingen gebeuren die ouders eigenlijk te spannend vinden voor hun kinderen. Ach wat, zij losten het gewoon op met een grote knuffel. En dat wekelijkse momentje, dat is stiekem misschien wel de meest waardevolle herinnering aan mijn stapjaren.