Mohammad Alfares is deeltijdstudent Accountancy bij Fontys Hogeschool Financieel Management in Eindhoven. In 2012 ontvluchtte hij zijn thuisland Syrië. “Ik droom soms dat ik op de Middellandse Zee zit. In werkelijkheid ging het goed, maar nu slaat de boot om. Gelukkig word ik dan wakker in Tilburg.”

EINDHOVEN - In zijn geboorteland deed hij al Accountancy aan de Universiteit van Damascus, maar vanwege de oorlog moest hij stoppen.” De twee studies - hier en in Syrië - verschillen op nogal wat vlakken: “Op de uni was het een en al theorie - je studeerde puur via papier.” Mohammad: “Bij Fontys is de blik gericht op hoe het werkt ná de studie. Je zet bijvoorbeeld met een groepje van A tot Z een onderneming op.”

Het is een benadering die Mohammad ligt, en die hem bovendien zijn huidige baan opleverde. “Ik deed mee aan het Excellentieprogramma van Financieel Management. Voor een ministage voerde ik een sollicitatiegesprek bij Accountants en Adviseurs ABAB.” Die ministage ging naar een medestudent, maar Mohammad maakte indruk. Uiteindelijk kon hij fulltime aan de slag bij dochterbedrijf Thinq.nl. “Daarom heb ik mijn baan een beetje te danken aan Fontys”, vertelt hij. Onlangs haalde Mohammad zijn propedeuse. Een baan en een vlot verlopende studie, hij lijkt inmiddels aardig op zijn plek. “Ach,” klinkt het bedachtzaam, “ik denk dat het altijd beter kan… maar ik klaag niet en ben tevreden.”

Die bedachtzaamheid is misschien te verklaren uit de voorbije jaren, die Mohammads leven totaal op zijn kop zetten. “Mijn familie is anti-Assad, en in 2012 besloten we te vluchten uit Damascus.” Daarna trok het gezin naar Libië, waar Mohammad werkte als bouwvakker en kozijnenmaker. “Ons verblijf was zogenaamd tijdelijk. Maar één maand werd al snel een half jaar.” Daarop besluit Mohammad alsnog naar Europa te gaan. Op 10 juni 2014 arriveerde hij in Nederland. “Ik wist: klein land, geen bergen. En ik kende de voetballers Arjen Robben en Wesley Sneijder.”

Hoe ziet hij zijn leven over vijf jaar? “Vandaag ben ik blij en veilig- dat is het belangrijkste. Maar over vijf jaar? Dan ben ik afgestudeerd. Zoals ik het nu zie, blijf ik in Nederland. Ik heb al een baan, en als dat goed gaat waarom zou ik er dan mee stoppen?”, vraagt hij zichzelf af. Bovendien zit de politieke situatie in zijn geboorteland muurvast. Inmiddels zijn er al een miljoen burgers gedood door toedoen van het bewind-Assad. Tragisch, maar ik zie het niet snel beter worden”, besluit Mohammad.