Het verhaal van troubadour Luc Vaesen (56) is heel bijzonder. Deze flamboyante, getalenteerde en muzikale straattheater- en podiumartiest werd in het Moederhuis in Hamont geboren en groeide op in het Belgische St. Huibrechts-Lille als zoon van een varkensboer. Ook Luc trad in de voetsporen van zijn vader voordat hij definitief koos voor zijn echte passie: muziek!

Door Dorothée Foole

“Ik was eigenlijk maar een heel timide jongen, die net als mijn oudste broer vaak mijn vader moest meehelpen in de varkensstallen. Wij woonden in een klein ‘gat’ dat verdeeld werd door een kanaal. Onze boerderij stond achter het kanaal en van de grote wereld om ons heen kregen wij niet veel mee”, vertelt Luc.

“Naast het voederen van de varkens en het schoonmaken van de stallen, speelde ik veel buiten met andere boerenkinderen. Ik zong in een koor en ik reed paard. Mijn hoge jongensstem viel in de smaak bij onze dirigent en dat resulteerde in wat optredens in de omgeving. Zo heb ik wel eens gezongen in Koningshof in Veldhoven voor bejaarde mensen.”

Springwedstrijden reed Luc ook. “Mijn vader begon bij ons thuis met twee pony’s. Successievelijk werden er dat steeds meer. Op een gegeven moment hadden we wel zo’n 14 paarden. In de series 1 en 2 ben ik provinciaal kampioen geweest. In die tijd kwam ik ook vaak bij Jan Tops.”

Gymnasium

Op de lagere school bleek Luc een goeie leerling. Hij kreeg het advies om naar het gymnasium te gaan en rondde deze school succesvol af. “Het zou een logische keuze zijn geweest dat ik daarna - net als mijn medescholieren - aan de universiteit een studie tot ingenieur of advocaat zou volgen in Gent, Leuven of Antwerpen. Zover is het nooit gekomen. Mijn vader was al jaren MS-patiënt en het werd voor hem steeds moeilijker de boerderij te runnen. In plaats van verder te studeren nam ik, samen met mijn twee jaar oudere broer Rudi, de boerderij over. Helaas verongelukte mijn broer ruim een jaar later met zijn auto op de weg van Valkenswaard naar Lommel.”

4000 mestvarkens

Gedurende zijn schooltijd en springcarrière loopt zijn muzikale interesse als een rode draad door het leven van Vlaamse Luc. “Mijn vader verbouwde ook aardappelen en hooi. Op een gegeven moment kwam hij thuis en gaf mij een accordeon. Deze had hij geruild tegen een paar zakken aardappelen. Ik moest accordeonles gaan volgen. Vanaf mijn zevende jaar schreef ik al liedjes en ik was dan ook erg blij met dit muziekinstrument. Aan een leven als muzikant dacht ik echter nog lang niet. Achteraf denk ik, dat ik na mijn gymnasiumdiploma, een conservatoriumopleiding had moeten volgen. In plaats daarvan werd ik dus varkensboer van zo’n 4000 mestvarkens.”

De grens over

Als boer wilde Luc het zo goed mogelijk doen. “Regelmatig reed ik de grens over naar Nederland om te kijken hoe de boeren in Brabant hun stallen beheerden. Soms belde ik gewoon aan om van gedachten te wisselen. Mijn leven was in die tijd erg beperkt. Ik was dan ook best een bleu menneke.”

Langzaam maar zeker ontdekte Luc het uitgaansleven: “Niet in Valkenswaard, nee ik ging naar Eindhoven. Eerst naar het Stratumseind, totdat ik Café Wilhelmina ontdekte. In dat café voelde ik me thuis en maakte er veel vrienden, het werd mijn thuishaven”.

Beursmakelaar

“Mijn varkensbedrijf floreerde, maar het werd me steeds duidelijker dat dát niet mijn passie was. Ik ben een mensenmens en varkens praten niet. In Eindhoven leerde ik Peer van Mol kennen. Peer was caféhouder maar ook een uitstekende muzikant. We raakten al snel bevriend en toen bleek dat we ook muzikaal goed klikten, ging er een wereld voor me open.”

Langzaam maar zeker wist Luc zich los te weken van het varkensboer zijn. Door zijn kennis van de varkenstermijnmarkt kwam hij in Amsterdam op het Damrak terecht. Hij werkte daar jarenlang als beursmakelaar en verkocht de boerderij. Intussen woonde hij al in Eindhoven en trad hij met het duo Peer en Luc regelmatig op.

Rommelpot

In 2007 deed hij mee met het carnavalsliedjesfestival de Rommelpot en won! Zijn lied ‘Lampegats Carnaval’ wordt nog ieder jaar bij het ontsteken van het Eindhovense Lempke uit volle borst meegezongen.

“Toen ik de Rommelpot won, mocht ik een studio-opname maken. Daar hoorde ik voor de eerste keer mijn eigen stem door een microfoon. Het gaf me een gelukmakend gevoel. Dat gaf uiteindelijk de doorslag om voor een fulltime bestaan als muzikant kiezen. Ik was me ervan bewust dat ik financieel een onzekere toekomst tegemoet ging, maar ik wilde mijn gevoel najagen. Dan maar wat minder centen.“

Marskramer

Luc ontpopte zich als straattheaterartiest, onder meer bij braderieën en markten, privé- en bedrijfsfeesten en vooral ook op internationale straattheaterfestivals.

“Ik had al snel in de gaten dat een optreden alleen met accordeon en mooie liedjes niet spannend genoeg zou zijn. Om me te onderscheiden van andere muzikanten moest ik een act bedenken. Zo is De Marskramer ontstaan. Ik loop dan verkleed als een ouderwetse marskramer en trek een karretje waarin ik mijn geluidsapparatuur heb ‘verstopt’. Ik zing en communiceer met de mensen die ik tegenkom. Het is een succesvolle act.”

Onder de bruggen van Parijs

“Daarbij speel ik inmiddels al tig jaren samen met Peer van Mol onder meer in Monaco tijdens de Grand Prix autoraces. Samen treden we ook vaak op in Spanje en Frankrijk. Gewoon bij cafeetjes of tijdens markten. Maar ook bij de clochards onder de bruggen van Parijs.”

Zes jaar geleden kreeg Luc, als donderslag bij heldere hemel, thuis een hartstilstand. Dankzij het snelle reageren van zijn vriendin en een dicht in de buurt zijnde hulpverlener, kon Luc met succes gereanimeerd worden. “Het enige wat ik nog weet, is dat ik me een uur daarvoor niet zo lekker voelde. Ik heb veel geluk gehad. Een ader bleek verstopt, dat is gelukkig verholpen en daar ben ik dankbaar voor. Ik wil nog graag heel wat jaartjes hier blijven.”

Rijk mens

Tijdens coronatijd zat Luc noodgedwongen veel thuis en zijn muzikale carrière stond op een laag pitje. “Ja, dat was improviseren. Ik had opeens zeeën van tijd en ben me toen gaan verdiepen in internetmarketing. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat ik ook nu nog zzp’ers help via mijn online leasebedrijf in bedrijfsbussen. Mijn internetbedrijf geeft wat financiële zekerheid. Met het ouder worden is dat natuurlijk geen sinecure”, glimlacht hij.

“Echter ook zonder geld voel ik me een rijk mens. Ik blijf muziek maken, want dat is mijn passie.En weet je wat zo grappig is? Laatst kwam ik iemand tegen die de stamboom van de Vaesen families heeft uitgezocht. En wat bleek? Al in het jaar 1600 kwamen daarin marskramers voor! Met andere woorden: het bloed kruipt waar het niet gaan kan!”