Het is misschien wel het mooiste kinderboek dat ik ooit las: De fantastische meneer Vos, van de in 1990 overleden Engelse schrijver Roald Dahl. In zijn herkenbare stijl, doorspekt met humor, beschrijft hij hierin hoe een sluwe vos een boer te slim af is door zijn vetste kippen te stelen.

Ik moest aan de schrijver denken toen ik uit de krant vernam dat er momenteel een vos actief is in Acht. Net als de boer uit het boek, verwensen kippenboeren en hobbyisten met een rennetje in de tuin, het rooflustige dier. Hij of zij laat het namelijk niet bij één vet kippetje. Stelselmatig worden er een aantal dood gebeten om deze later een voor een op te halen. De vos doet wat van hem of haar verlangd wordt; het nageslacht van voedsel voorzien. In de trant van Roald Dahl zie ik de glorieuze thuiskomst van het roodharige diertje na een succesvolle jacht.

Terwijl de ‘kinderen’ zich tegoed doen aan een heerlijk maal, wordt de brenger van dit lekkers uitvoerig door die andere vos vertroeteld en verwend. Uiteraard vertelt de jager in geuren en kleuren hoe hij dit allemaal voor elkaar gekregen heeft en welk listig plan er aan vooraf gegaan is. Een aantal jaren geleden zag ik voor het eerst een vos in het wild. Het was ‘s avonds op een bergweggetje in Zuid-Frankrijk. Opeens zag ik twee ogen opblinken in de berm. Ik weet nog hoe verbaasd ik was, want een vos is maar een klein dier. Ik had ‘m groter ingeschat.

Vossen in de natuur vinden we iets vanzelfsprekends. Nu ze echter ook onze habitat opzoeken, is het een ander verhaal. Vrije uitloopkippen, zoals bij de ecologische boerderij in Genneper Parken, vertederen ons. Evenals kakelende exemplaren in onze tuin. Het grote voordeel is dat kippen op stok gaan, wanneer ze gaan slapen. Een afsluitbaar nachthok biedt uitkomst om ze voor jachtlustige vossen te beschermen. En och, mocht er toch nog eens een kippetje ten prooi vallen. Lees dan eens dat prachtige boek van Roald Dahl, die zittend in zijn schrijfhut met een spits geslepen potlood dit fantastische dier bejubelde.