Ze was absoluut tegen de komst van de AZC. Waarom? Omdat ze overlast vreesde van zo’n hoop mensen die ze niet kende. De mensen die ze op het journaal zag, werden ineens haar achterburen. Haar angst was intens en echt. Ik besloot haar uit te nodigen voor een gesprek op een later moment en dat gesprek kwam er ook. We spraken daarin af dat ze mij altijd mocht bellen en mailen als het haar te eng werd.Na ruim twee jaar zaten we weer bij elkaar om haar ervaringen over haar nieuwe buren te bespreken. Ze gaf aan dat de overlast meeviel. Ze had weinig gemerkt van de aanwezigheid van de vluchtelingen. Al pratende werd ik nieuwsgierig naar waar haar angst en kwaadheid vandaan kwam. Want de buitenwereld leek in haar ogen vooral boos en gevaarlijk en zij was bezig om hem buiten de deur te houden.Ik zag dat zij zich miskend voelt. Het nieuws en de gebeurtenissen in de wereld, zoals de recente aanslagen in Berlijn, maken haar angstig. Tegelijkertijd is ze kwaad, omdat ze al jaren op zoek is naar een baan. Zij vindt er geen, terwijl zij (de vluchtelingen) alles lijken te krijgen. En als ondernemer is haar man bij een faillissement alles kwijt, terwijl er wel goed gezorgd wordt voor mensen met een uitkering. Ze is pessimistisch over de toekomst van haar kinderen. En stemt tegen het huidige systeem, omdat ze toch weet dat Wilders nooit aan de macht gaat komen.Ik bewonderde haar voor haar eerlijkheid. Eindelijk iemand die deze gedachten in het echt met me deelt, in plaats van het anoniem op een website te plaatsen of op de mail te zetten. Haar gevoelens zijn echt en haar zorgen ook. Door ze te delen geeft ze mij de kans om er het gesprek over aan te gaan. Zo kunnen we samen zoeken naar mogelijkheden om haar een positief perspectief te geven.

Ik hoop dat aan de kersttafel ook zulke goede eerlijke gesprekken zijn gevoerd, die leiden tot oplossingen en hoop voor de toekomst. En dat de bezinning van de afgelopen dagen mensen positiever stemt voor 2017.Ik wens jullie alle goeds en een fijne jaarwisseling!

Yasin Torunoglu