EINDHOVEN - De economie herstelt zich in rap tempo. Er komen gelukkig steeds meer banen bij, de woningmarkt trekt aan en de scherpe kantjes van de grote veranderingen in de zorg worden teruggedraaid. De turbulente periode lijkt achter ons te liggen. Desalniettemin maak ik me zorgen. Zorgen over het feit dat de tegenstellingen in de samenleving steeds groter worden. Ze worden in elk geval heftiger uitvergroot. Wat ik voel en zie is het effect van die tegenstellingen. Het maakt mensen bang, boos en verdrietig. Die emoties zorgen ervoor dat mensen zich steeds meer terugtrekken en de veiligheid opzoeken van het bekende. Met name de tegenstelling op etniciteit voert momenteel de boventoon. Helaas zijn het de extreme emoties en beelden over en weer die de discussies domineren. Men focust zich vooral op de verschillen, waardoor deze onoverbrugbaar worden. Terwijl we meer dan ooit behoefte hebben aan verbondenheid in de samenleving.Ook ik wordt daarop bevraagd en voel de boosheid en verdriet zo nu en dan opkomen. De boosheid over het meten met twee maten. Het verdriet over de vooroordelen waar ik soms tegen moet opboksen. Maar ook over het feit dat ik voor de een te weinig en voor de ander teveel Turk lijk te zijn. Terwijl ik gewoon Yasin ben, en mijn best doe om de verbondenheid in deze stad te vergroten. Gelukkig organiseren diverse groepen samen fantastische wijkactiviteiten en zie je de verbondenheid ook terug tijdens een evenement als de Marathon. Met een palet aan vrijwilligers en deelnemers uit alle hoeken van de samenleving. En dat is meteen ook mijn antwoord aan iedereen die wil weten waar ik voor sta. Ik sta voor het actieve radicale midden. Voor mensen die graag hun steentje bijdragen aan een verbonden samenleving. Die weinig van zich laten horen, maar vooral veel doen. Daar kunnen de roeptoeters een voorbeeld aan nemen.