Hij was een succesvol kindertheatermaker, maar kreeg de laatste jaren tegenslag op tegenslag te verwerken. Toch wist hij uit dit diepe dal te klimmen. Onlangs kreeg hij als vrijwilliger de oorkonde uitgereikt die hem Lid van Verdienste bij RPC maakt. Mario van Erp: “Het komt goed.”

Eindhoven - Deze in Blerick geboren zestigplusser kwam in 1979 als maatschappelijk werker naar Eindhoven. “Ik was betrokken bij buurthuis ‘t Akkertje.” Zo raakte hij in contact met theatergroep Kwiebus die al snel in de gaten had dat Mario een natuurtalent op de planken is. “Vanaf mijn jeugd waren mijn grote helden Charlie Chaplin en Laurel en Hardy.”

Mario koos voor het theatervak en reisde van 1979 tot 1988 met Kwiebus het hele land door. “Uiteindelijk besloot ik alleen verder te gaan. Mijn eerste soloproductie was Juffrouw Josefien, waarin een gehandicapt jongetje centraal staat.” Mikado werd de volgende voorstelling en was tijdens het theaterfestival in Den Bosch een groot succes. “Ik deed alles zelf, schreef de teksten, maakte decors en de attributen.” Ook werkte hij nauw samen met kinderboekenschrijver Jacques Vriens.

Inmiddels had hij een gezin met drie zonen. Zijn echte grote liefde ontmoette hij echter in 2002. “Op een Franse camping. Annie bleek ook theatermaakster te zijn. Met onze eigen productie ‘De Troon van de koningin’ hebben we opgetreden in Bali, Jakarta, Oman en Dubai.”

De toekomst lachte, maar ook sloeg het noodlot toe. “Mijn petekind, slechts 19 jaar, raakte in 2005 verdwaald in de bossen in Roermond uiteindelijk werd hij door een boer dood gevonden.” In 2007 overleed zijn moeder en in 2010 zakte Annie op eerste kerstdag in elkaar. “De ambulancemedewerkers namen het niet zo zwaar op. Diverse keren heb ik het ziekenhuis gebeld. Om zeven uur ‘s morgens kreeg ik een arts aan de lijn. Annie bleek een hersenbloeding te hebben, gevolgd door nog een zwaardere. Momenteel woont ze weer in Frankrijk, maar ik bezoek haar nog steeds. Ze is nooit meer de oude geworden.” De dood van zijn vader was voor Mario nog een zware slag en toen zijn oudste zoon een hartstilstand kreeg, maar gelukkig wel herstelde, belandde Mario in een zware burn-out. “Maar ik ben er weer.”