EINDHOVEN - Hij was nog net geen achttien, toen bij het bereiden van speculaasdeeg zijn rechterhand bekneld raakte in een deegmachine. Drie vingers waren niet meer te redden. ‘Het klinkt raar, maar dat bizarre ongeluk heeft me ook veel goeds gebracht, anders was ik nu nog bakker geweest!’
Jack van Diest (66) verstopt zijn verminkte rechterhand met nog slechts een duim en een stukje pink niet. Hij geeft er een hand mee en ook een shagje draaien vormt geen probleem. ‘Nadat ik weer hersteld was heb ik allerlei baantjes gehad. Totdat ik besloot iets met mensen te gaan doen. Ik wilde maatschappelijk werker worden, maar daar had ik te weinig opleiding voor. Ik heb toen een andere weg bewandeld en werd gevangenisbewaarder. Intern volgde ik diverse opleidingen en kon me zo beter kwalificeren. Werkervaring deed ik op in de gevangenissen van Veenhuizen en Vught, de Koepel in Breda en het Huis van Bewaring Den Bosch.’
Jack was inmiddels zo bijgeschoold dat hij op MBO niveau een opleiding kon volgen tot maatschappelijk werker en deze studie werd ook op HBO niveau succesvol afgerond. Op zijn veertigste werd hij aangenomen bij de Stichting Jeugdzorg in Eindhoven. ‘Ik had zo mijn eigen manier van werken: geen ingewikkelde rapporten of dure woorden, maar gewoon voor iedereen verstaanbaar zeggen waar het op staat. Het was een prachtige baan, maar soms ook moeilijk. Zowel gedurende mijn werk als penitentiaire inrichtingswerker en als maatschappelijk werker heb ik veel ellende gezien.’ En weer sloeg het noodlot toe. Jack bleek darmkanker te hebben. ‘Toen ik daarvan genezen was, bleek ik huidkanker te hebben. Gelukkig ligt dit nu achter me, maar ik werd wel afgekeurd.’ In 2014 zette Jack een streep onder zijn werkzame leven. ‘Ik woon nu samen met mijn vrouw Christine in een 55-plus appartement. Zij heeft spierreuma en ik ben tevens haar mantelzorger. Verder verricht ik hand- en spandiensten voor de bewoners van ons wooncomplex. Indien nodig help ik ze bijvoorbeeld bij het invullen van formulieren voor het aanvragen van vergoedingen. Ook heb ik nog steeds contact met enkele pupillen die ik destijds via Jeugdzorg begeleidde. Wanneer zij een beroep op mij doen, sta ik voor ze klaar.’