Ik kreeg een uitnodiging voor een gesprek met de burgemeester. Hij wilde weten hoe het ging in onze wijk en hoe wij tegen onze toekomst aankeken. Ik weet niet meer precies waarom juist ik uitgenodigd werd en hoe hij aan mijn naam kwam.

Ik denk dat het was omdat ik samen met een aantal vrienden vrij mondig was. Wij lieten als jongeren onze stem horen in Tongelre. We waren destijds ernstig op zoek naar wie we nu echt waren, en welke rol onze achtergrond daarbij speelde. Om die vraag te beantwoorden hadden we een stichting opgericht. We konden erg goed discussiëren, maar de zoektocht werd er niet minder om. Blijkbaar viel dat op en dus was ik één van de genodigden voor een gesprek van de burgemeester met allochtone jongeren.

Bij binnenkomst maakte zijn lengte direct veel indruk. Maar zijn vriendelijke, warme lach zorgden ervoor dat ik me op mijn gemak voelde en het gesprek durfde aan te gaan. Een ontzettend vriendelijke en warme man. Dat is ook hoe bijna alle Eindhovenaren hem omschrijven. Toen ik raadslid werd, was hij al een paar jaar weg. Ik leerde meer over de rol van een burgemeester. Alle inwoners, bestuurders en ambtenaren waren alleen maar lovend over hem. Toen DAF failliet ging en Phillips veel medewerkers ontsloeg, was hij doordrongen van het leed van al die mensen die ineens zonder werk en zonder toekomst thuis zaten. Samen met werkgevers en onderwijs bracht hij de stad weer terug op de goede weg en legde zo de basis voor onze nieuwe economie.

Afgelopen week kreeg hij een straatnaam op Eindhovens nieuwste campus, waar we de meest moderne fabrieken van de wereld gaan neerzetten. Dat gaat voor een hele hoop nieuwe banen zorgen in de stad. De cirkel is na 25 jaar rond: van een dieptepunt in de jaren 90 tot de booming Brainport van nu. Ere wie ere toekomt. Burgemeester Rein Welschen liet ons zien dat een slimme strateeg ook een mensenmens kan zijn.