Of ik mee wilde gaan naar Madrid voor een Europese bijeenkomst van de zusterpartijen van de PvdA? Tussen al het werk door een donderdagmiddag en een vrijdag vrij plannen is op zijn minst een grote uitdaging. Maar het leek me een te leerzame, nuttige en leuke ervaring om te missen. Dus werd ik twee dagen ondergedompeld in de sociaaldemocraten van Europa.

Ik sprak wethouders en raadsleden uit andere Europese steden. Ondanks de grote culturele verschillen kwamen veel ontwikkelingen overeen. De stijgende huizenprijzen, de toenemende ongelijkheid in inkomen, kansen op werk en zorgen over bestaanszekerheid van mensen. Niet eerder werd mij zo duidelijk dat in veel landen de problemen hetzelfde zijn. Al is er wel een flink verschil in omvang. Waar wij bijvoorbeeld te maken hebben met 6.000 mensen in de bijstand, is dat in Madrid 250.000 mensen. Ruim 11 procent van de bevolking is daar werkeloos.

Deze twee dagen hadden ook een ander doel. De politiek leider voor de Europese verkiezingen werd gekozen. En de kandidaat was niemand minder dan ‘onze’ Frans Timmermans. Voormalig Kamerlid, daarna minister van Buitenlandse zaken en nu Eurocommissaris. Simpel gezegd is hij vicepremier van Europa. Iets waar we als Nederland trots op mogen zijn.

En die Frans is nu verkozen tot lijsttrekker van alle sociaaldemocraten van Europa. Frans staat algemeen bekend als talenwonder. Ik hoop vooral dat hij als politicus de komende jaren de taal van de inwoners blijft spreken. De taal van de mensen in Europa die zich vergeten of onbegrepen voelen. De mensen die een luisterend oor willen en iemand die voor ze door het vuur gaat. Of die nou Nederlands of Spaans spreekt. Of Frans.