Hugo de Jonge, onze minister van volksgezondheid, welzijn en sport, heeft zijn handtekening gezet onder een contract met farmaceut AstraZeneca, voor de levering van 300 miljoen coronavaccins. Het is echter niet zeker of dit vaccin ook daadwerkelijk hét vaccin is dat ons straks moet beschermen tegen het virus.

Volgens de minister is het echter noodzakelijk om nu al in te stappen om te voorkomen dat Nederland straks achter aan de rij van kopers moet aansluiten. De minister neemt dus wel degelijk een gok, want mocht het vaccin straks toch niet aan de verwachtingen voldoen, dan zit Nederland er wel aan vast. Een beetje geluk hebben is dus het credo. En laten we eerlijk zijn, geluk hebben willen we allemaal. Het liefste in de vorm van een leuke prijs in een loterij. Dat we de dagen die we zonder zorgen en in goede gezondheid leven als een groot geluk moeten koesteren, is iets waar we niet zo vaak bij stil staan. Pas wanneer dit niet meer zo is, realiseren we ons dit.

Zo verging het ook Marc de Hond. In de bijlage van de Volkskrant afgelopen weekend las ik zijn laatste interview. Als negentienjarige lag de wereld aan zijn voeten en had hij een mooie internetcarrière in het verschiet. Op 25-jarige leeftijd werd een tumor in zijn ruggenmerg ontdekt en kwam hij door een medische fout in een rolstoel terecht. Zestien jaar later krijgt hij te horen dat er in zijn blaas een kwaadaardige tumor zit.

Drie maanden later blijkt dat de chemokuren niet aanslaan. Afgelopen 3 juni overleed Marc. In zijn laatste aangrijpende interview concludeert Marc dat het leven niet eerlijk is en dat je geluk in je leven moet hebben. Want ook al doe je alles wat in je vermogen ligt om een ziekte het hoofd te bieden, zonder dat kleine beetje geluk ben je nergens. En zo denk ik dat het ook met het coronavirus is. Zolang er nog geen werkbaar vaccin is, moeten we voorzichtig zijn. Maar om niet besmet te raken moeten we ook over dat beetje geluk beschikken en helaas kun je dat niet afdwingen.