Het begon op een verjaardag een paar dagen geleden. We zaten bijna allemaal op anderhalve meter afstand van elkaar. Eerst in de huiskamer en later, ondanks dreigende regenbuien, toch maar naar buiten.
Daar tussendoor dartelde de gastheer met flessen wijn. De gastvrouw, tevens het feestvarken van die dag, straalde zoals dat hoort op een verjaardag. Een jaar erbij, een kroonjaar, nog wel. We dronken, aten hapjes en keuvelden over van alles en nog wat. Totdat een van de gasten bij het horen van een snerpend geluid van een zaag zich liet ontvallen: nu gaat er een lijk aan stukken, want dat doe je natuurlijk niet ’s nachts wanneer iedereen wakker wordt van het geluid. Even was het stil in het verjaardaggezelschap.
De man opperde dat de wijk waarin hij op bezoek was, uitnodigde voor het schrijven van een thriller. Ik snapte meteen wat hij bedoelde. De huizen met tuinen in de bewuste wijk worden deels gehuurd en zijn deels eigendom. De bewoners zijn te verdelen in hele oude mensen, boven de tachtig en negentig, mensen met jonge gezinnen en een fiks aantal zestigers dat hun schaapjes op het droge heeft. Kortom: een gemêleerd gezelschap waarvan een groot gedeelte zich terugtrekt in hun huis en daar een eigen leventje leidt. Sommigen hebben een vast ritueel, zoals die wat oudere man die iedere avond rond een uur of elf gaat joggen!! Of het vaste tijdstip, dat voor enkele mannen inmiddels een ritueel geworden is, om voor het slapen gaan nog even samen de hond uit te laten. Terwijl de laatste nieuwtjes worden uitgewisseld vraag je je af: wie laat wie nu uit?
Ogenschijnlijk gaat het er allemaal heel vriendelijk aan toe, maar de grote vraag is wat gebeurt er tussen de vier muren?? Zijn er mensen die een dubbel leven leiden? Zijn de wandelingen met de hond of de kluswerkzaamheden in en om het huis afleidingsmanoeuvres om iets anders te verbergen? De man op het feest heeft me aan het denken gezet en mijn fantasie geprikkeld. Misschien moeten we onze krachten bundelen en samen onze hersenspinsels aan het papier toevertrouwen?