Het was een week vol gemengde gevoelens voor de supporters van PSV. Ze zagen hun favoriete ploeg zegevieren tegen VVV en net tekort komen tegen Internationale. Bovendien werden Rosario, Dumfries en Bergwijn voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal.

Een terechte uitverkiezing voor het drietal, want zij blonken namelijk uit tegen de Europese elite. Rosario was zelfs met afstand de beste man op het veld. Hij zat overal goed tussen, maakte een wereldgoal en verzond sublieme passen. De nieuwe technisch directeur John de Jong moet heel snel werk maken van het nieuwe contract voor de revelatie van dit seizoen, anders gaat de middenvelder aan het einde van het seizoen voor een appel en een ei weg uit Eindhoven.

Het zou voor zijn ontwikkeling natuurlijk beter zijn als hij ook volgend jaar in het Philips Stadion is te bewonderen, maar ik heb er een hard hoofd in. Als je op zo’n jonge leeftijd zo dominant kan spelen in de Champions League, dan kan het niet anders dat de grote clubs in de rij staan. En als de echte topclubs geïnteresseerd zijn is een vertrek onafwendbaar, het verlengen van een contract is dan hoogstens bedoeld om de marktwaarde van de speler veilig te stellen. Als je de transferbedragen hoort over de in de sportmedia opgehemelde Frenkie de Jong die in Amsterdam voetbalt, dan kan PSV helemaal een financiële klapper maken.

Rosario is mijns inziens completer als voetballer en fysiek meer geschikt voor het Europese topvoetbal dan De Jong. Als Ronald Koeman slim is, geeft hij de jonge middenvelder een basisplaats tegen Duitsland. Blinkt hij ook hier uit dan kan je de rode loper uitleggen naar München, met een beetje gleuk staat Uli Hoeness dan met een tas geld op de stoep. Vijftig miljoen kan je als PSV zonder blikken of blozen vragen in de huidige markt. Mocht het zover komen, dan mag de clubleiding Van Bommel op blote knieën danken. Hij was het die zijn nek uitstak door de middenvelder het vertrouwen te geven, waar Cocu hem veelal links liet liggen.