Het is een geijkte uitdrukking: gedeelde smart is halve smart. Maar is dat ook zo? Groot Eindhoven legde haar oor te luisteren bij de Stichting Zelfhulp Netwerk Zuidoost-Brabant en sprak met Malou van de Rijt en Paul Stege. Malou is als ondersteuner in dienst van de stichting en Paul werkt er als vrijwilliger en bezoekt tevens een keer in de twee maanden een zelfhulpgroep.
EINDHOVEN - Paul Stege (58) kreeg in 2010 lichamelijke klachten, die in eerste instantie moeilijk te diagnosticeren waren. “Het begon met een raar gevoel in mijn benen en plotselinge valpartijen. Ik werkte als ICT consultant en reisde door heel Nederland. Soms moest ik na een uur rijden de auto aan de kant zetten, omdat ik overvallen werd door een enorme moeheid waardoor ik zo’n twintig minuten moest gaan slapen.”
“Het bleek lastig om mijn klachten te duiden. Te hard gewerkt? Een burn-out? Uiteindelijk bracht een MRI-scan in 2011 uitkomst. De diagnose luidde Multiple Sclerose (MS), een chronische aandoening aan het centraal zenuwstelsel dat nog niet te genezen is. Ik was mijn hele leven eigenlijk nooit ziek geweest, het was een zware klap voor me. In 2012 werd ik afgekeurd en belandde in de WIA.” Paul vond het moeilijk de ziekte te accepteren en wilde graag met lotgenoten in contact komen.
Malou van de Rijt (29) is samen met nog vier medewerkers in dienst van de Stichting Zelfhulp Netwerk Zuidoost-Brabant. “Onze organisatie ondersteunt en faciliteert zelfhulpgroepen. Daarbij moet je denken aan een aantal praktische zaken zoals het vinden van beschikbare ruimtes, het promoten van een groep en het geven van trainingen om een groep te starten.”
Voorlichting“Om een zelfhulpgroep bekend te maken geven we voorlichting, maken folders, schrijven persberichten en werken we samen met andere organisaties. Wat de laatste tijd steeds zichtbaarder wordt, is dat steeds meer jongeren problemen ondervinden. Eenzaamheid is een groot probleem. Ik denk dat de eenzaamheid onder jongeren momenteel groter is dan de eenzaamheid onder ouderen.”
Voor Paul betekende het contact met de stichting dat hij speciaal voor MS-patiënten een zelfhulpgroep opstartte. “Via Zelfhulp Netwerk werd me geleerd hoe ik dat moest doen. Het is me ook gelukt en sinds 2013 komen wij als lotgenoten van MS eens in de twee maanden bijeen om elkaars verhaal aan te horen. Met elkaar praten over wat je overkomen is werkt erg goed. Het geeft me veel steun en troost.” Paul behoort daarbij tot een van de honderd vrijwilligers die deze stichting ondersteunen. “Ik verricht administratieve taken, zoals het maken van folders. Dat geeft voldoening.”