Tientallen jaren geleden zat hij achter me op een terrasje in St. Tropez. Daarvoor had ik hem eens geïnterviewd in zijn winkel. Jaren later herkende ik zijn stijl in een huis op Curaçao en ook in Eindhoven mocht ik hem meerdere malen signaleren.

Ik heb het over Jan des Bouvrie, waarvan ‘sloophout’ icoon Piet Hein Eek zich zondag op tv liet ontvallen dat Jan ook voor hem een inspiratiebron was. Wit, het liefst spierwit, en dan niet alleen je woonkamer maar liever nog je hele huis: dát was de boodschap waarmee Jan des Bouvrie ons in het begin van zijn carrière opzadelde. Natuurlijk ging ook ik voor de bijl. Zelfs met twee en later drie kleine kinderen pronkte er een witte stoffen Gelderlandbank in onze huiskamer. Nog geen jaar hebben we ‘m enigszins smetteloos weten te houden.

Daarna was het kommer en kwel met het inmiddels grijs verkleurde zitmeubel, alhoewel de eerlijkheid me gebied te vermelden dat het binnenwerk nog bij lange na niet versleten was. De praktische afneembare en wasbare hoezen die Ikea voor haar meubels liet ontwerpen bleken op een gegeven moment ook voor ons gezin een schot in de roos. Eenmaal uit de kleine kinderen kwam de verleiding van een mooi ontwerp met dito bekleding weer terug en zo kreeg ook Jan in ons huis weer een plekje. Jan is nu niet meer. Zijn signatuur daarentegen zal echter nog lang in veel huishoudens en bedrijven zichtbaar zijn, daarvan ben ik overtuigd. Een ontwerp wat ook zo maar van zijn hand had kunnen komen, zijn ongetwijfeld de wit omrande doorzichtige mondkapjes die ik zowel in het restaurant van Piet Hein Eek als bij onze eigen Stadsbrouwerij waarnam.

Personeel in deze horecagelegenheden draagt deze klantvriendelijke mondkapjes die van kin tot en met neus reiken. Het bijzondere is dat deze mondbescherming niet uit stof maar uit doorzichtig plastic bestaat, waardoor wij tegen een vriendelijk gezicht aan kijken. En dat geeft mij in deze tijd waarin ik geconfronteerd word met beperkingen en drama’s, net dat positieve zetje wat ik nodig heb. U ook?