Bianca Kuijpers

Sabine Klaver helpt als psycholoog mensen met psychische klachten. Als de Eindhovense zelf een paar jaar geleden worstelt met een depressie en angstklachten, zoekt ze niet direct hulp. Nu heeft ze het boek ‘Ik voel me zo’ geschreven over die periode, waarin ze vertelt wat ze leerde door als psycholoog zelf in therapie te gaan.

EINDHOVEN - Een samenloop van omstandigheden zorgt ervoor dat Klaver zelf klachten ontwikkelt.

“Mentale klachten zitten in de familie, al werd er weinig over gesproken. En ik groeide op met een broertje met een verstandelijke beperking. Ik dacht altijd: ik zorg dat ik een makkelijk en vrolijk kind ben waar het goed mee gaat. Er is geen één-op-één een relatie te leggen met mijn depressie, maar je ontwikkelt bepaalde strategieën die op de lange termijn niet altijd goed voor je zijn. Als je als volwassene voor uitdagingen staat, is het niet zo handig om maar te blijven doen of alles goed gaat. ”

“Achteraf gezien denk ik dat dat al best wel lang speelde. Ik ben iemand die pieken en dalen kent en zolang ze er beide waren hield het elkaar in balans, maar op een gegeven moment bleven de pieken uit en werden de dalen dieper waardoor het steeds lastiger werd dagelijks te functioneren. Op wilskracht en verantwoordelijkheidsgevoel kun je het dan nog best lang volhouden, maar op een gegeven moment houdt het op”, verduidelijkt Sabine Klaver.

Aanstellen

Ze trekt een aantal keer half aan de bel, zoals ze het zelf noemt, en krijgt dan te horen dat het wel oké met haar gaat omdat ze een goede baan, relatie en sociaal leven heeft en zich goed verzorgt. “Dat bevestigde wat ik zelf lange tijd vond, dat ik me wel aan zou stellen. En dan dacht ik bij mij valt het allemaal wel mee. Misschien ook juist wel omdat ik dit werk doe en dagelijks zoveel verhalen hoor van mensen die het in mijn ogen nog veel zwaarder hadden. Dat heeft me er lange tijd van weerhouden hulp te zoeken. Ik klopte wel aan, maar dan zegde ik mijn volgende afspraak af.”

‘Ik bewijs dat je er kunt komen als je door modder kruipt’

Sabine Klaver: “Toen ik later van een afstandje naar het proces kon bekijken besefte ik zowel door mijn werk als door mijn eigen therapie-ervaring dat het zonde zou zijn als alles wat in de sessies gebeurde beperkt zou blijven tot de vier muren van de behandelkamer terwijl het dingen zijn waar iedereen baat bij zou hebben.

Dubbel perspectief

“In veel zelfhulpboeken of psychologieboeken miste ik het dubbele perspectief. Die zijn vaak ofwel vanuit de expert geschreven of als een ervaringsverhaal. Ik wil niet per se zeggen dat ik een betere psycholoog ben geworden, maar wel vollediger doordat ik meer van mezelf mee kan nemen in mijn werk. Op een passende manier natuurlijk, want het gaat niet om mij. Mensen hebben heel vaak last van het feit dat ze de schuld bij zichzelf zoeken, maar volgens mij is dit bewijs dat het onmogelijk je eigen schuld kan zijn als het iemand kan overkomen die ervoor gestudeerd heeft.”

”Bovendien kan ik perspectief bieden doordat ik weet hoe het gaat en welke stappen mensen hebben moeten zetten voor ze in therapie kwamen. En ook dat ze zich midden in zo’n proces afvragen of ze er ooit nog uitkomen. Ik ben toch het levende bewijs dat je eruit kunt komen als je door die modder kruipt. Al is het geen belofte op een lang gelukkig leven natuurlijk. Ook ik worstel nog vaak genoeg, maar de worstelingen zijn veel behapbaarder. Ik hoop dat dat cliënten de moed geeft om het aan te gaan.”

Bespreekbaar maken

Ook voor Klaver haar boek uitbrengt, zet ze zich al in om het onderwerp mentale gezondheid bespreekbaar te maken. Ze maakt de Psychologisch podcast en geeft lezingen over het onderwerp. Met haar boek haalt ze de landelijke media. De Eindhovense krijgt veel positieve reacties op haar boek.

Openheid helpt

Tegelijkertijd bevestigen sommige reacties ook dat er nog steeds vooroordelen bestaan. “Dan noemen ze me een aansteller. Deels kan ik erom lachen, maar aan de andere kant bevestigt het ook waarom ik mijn boek heb geschreven. Bijna 1 op de 2 mensen krijgt te maken met psychische klachten in zijn leven. Dus waarom doen we nog steeds alsof het zoiets raars is? Openheid helpt juist.”

‘Ik dacht lange tijd dat ik me wel aan zou stellen’