Zondagmiddag in het stadswandelpark, ik stond met een kruisboog in mijn hand. Mikte op een vogel en... schoot. Voor de geschokte lezer: niks aan de hand. Ik mocht het eerste schot op de ‘koningsvogel’ lossen. Met dat schot (niet op een echte vogel dus) kon de strijd om het koningschap van het St. Catharina Gilde Eindhoven Stad losbarsten.

Dit gilde is de oudste vereniging van Eindhoven. Ze bestaan ongeveer sinds 1437. Vroeger waren het de gilden die de stad beschermden. Intussen is het een groep mannen die oude tradities in ere houden. Zij combineren dat met een flinke dosis humor en een vleugje chaos. Het was een luchtige en leuke start van het nieuwe seizoen, na een lange vakantie. Die vakantie had ik hard nodig. Pas toen ik vertrok, kwam ik erachter hoe moe ik eigenlijk was. Ik had een pittig seizoen achter de rug, met zowel privé als politiek de nodige uitdagingen en bijzondere momenten te verwerken.

Even afstand nemen, alles verwerken, met andere dingen bezig zijn en er écht tussenuit gaan. Dat is goed gelukt. We maakten een erg bijzondere reis door Vietnam. De schoonheid van moeder natuur was adembenemend. Soms zelfs zo overweldigend, dat ik er een traantje van moest wegpinken. Het was tegelijk dubbel, omdat ik zag hoe er roofbouw gepleegd wordt op de natuur. Zij moet wijken voor de palmolieplantages, oliebronnen en andere grondstoffen die nodig zijn voor de multinationals om hun omzetten te halen. De combinatie van de armoede en onverschilligheid van de lokale bevolking én het massatoerisme maakt dat de natuur hard achteruit holt.

Na een paar weken landde ik met kriebels in mijn buik weer op Düsseldorf. Uitgerust en nog meer bewust van mijn verantwoordelijkheid om zuinig met onze wereld om te gaan. Het is fijn om weer thuis te zijn en de draad op te pakken in ons mooie Eindhoven, vol met inwoners die graag een steentje bijdragen aan de stad. Zoals de humoristische leden van het gilde. Ik heb zin in het nieuwe seizoen met al zijn uitdagingen én verrassingen.