Ouders met kinderen zijn er niet blij mee. Voor hen hoeft er in de zomer geen uur bij. En in de winter hoeft er geen af. Om zeven uur naar bed, is nu om acht uur naar bed geworden.

En dat duurt even voordat dit in de slaapcomputer van de koters zit. Ook onze hond heeft er last van. Zij is gewend om op een bepaalde tijd eten te krijgen en uitgelaten te worden. Voor haar betekent bedtijd een laatste rondje tegen twaalf uur. Haar ingebouwde klok wijkt nu af van ons patroon en dat snapt ze niet. Ze wil gewoon haar dagelijkse ritueel. Maar, ja zo werkt het niet.

De vraag is, wat levert het ons op dat extra uur in de zomer? Langer buiten zitten? De discussie laait nu Europees op, want wat doen we volgend jaar? We hebben nog de hele wintertijd om ons daarover te beraden. Momenteel zijn er andere dingen die me bezig houden. Het feit bijvoorbeeld dat er in drie dagen tijd in Woensel winkelpersoneel is overvallen door dader(tjes) van pakweg 14 jaar! Dat je als puber je niet helemaal aan de wet houdt, is niet zo vreemd. Grenzen moeten opgezocht worden voordat je je eraan wilt houden.

Het wordt echter wel heel bedreigend wanneer overvallertjes steeds jonger worden. Want daar ben je niet op bedacht. Wanneer alles goed gestructureerd is en kinderen met liefde worden opgevoed hebben ook pubers een houvast. Maar komt er een kink in de kabel, dan is het goed mis. Verslavingen zijn vaak de oorzaak van dit soort criminaliteit. Vooral gok- en drugsverslaving nemen ook, en misschien wel vooral, bij jongeren toe. Bij Netfix zag ik laatst een ontroerende film met de titel a streetcat named Bob. Een waargebeurd verhaal en wat mij betreft een aanrader voor iedereen.

Een film waarin liefde en een onvoorwaardelijk maatje het leven van iemand weer zin en energie geven om de knop om te draaien. Die jonge daders van afgelopen week zou ik ook zo’n kans willen geven. Want ondanks alles mag je op deze leeftijd toch nog niet voor het leven verdoemd zijn.