Alsnog een lang gekoesterde wens realiseren? Trudy van Hal (62) gaat ervoor. Want na een burn-out en een ernstig fietsongeluk kwam ze tot de slotsom: “Een werkzaam leven op een bureaustoel is niet mijn ding. Ik ben een ‘mensenmens’ en wil mijn zintuigen optimaal gebruiken.”

EINDHOVEN - Ruiken, voelen, horen, bewegen en tasten zijn de levensingrediënten die Trudy koestert. Deze geboren en getogen Gestelse bewees op de basisschool al dat mensen nadoen, op een podium performen en publiek vermaken haar op het lijf geschreven zijn. “Als vanzelfsprekend nam iedereen in mijn omgeving aan dat ik na de mavo naar de toneelschool zou gaan. Helaas pakte dat anders uit. Ook toen de lat qua opleiding hoger gelegd werd en ik mijn havodiploma behaalde, werd ik niet toegelaten tot deze opleiding.

De voornaamste reden: Ik zou te jong en te onervaren zijn. Om het tegendeel te bewijzen ging ik op mijn 18e al op kamers en wel in Arnhem. Gedurende vier jaar nam ik allerlei baantjes aan, maar ook toen bleek de toneelschool niet voor mij te zijn weggelegd. Dus nam ik de raad van mijn vader ter harte en presenteerde me als amateurhobbyist in het artiestenwereldje.” Op haar 22ste kwam ze weer naar Eindhoven. Trudy volgde mimelessen bij Halina Witek, trad regelmatig op als ‘standbeeld’ en maakte zich allerlei typetjes eigen.

“Daarbij had ik een vaste baan. De laatste 27 jaar werkte ik in de micro elektronicabranche en reisde als security awareness manager de hele wereld over. Toen ik in 2018 in aanmerking kwam voor een zogenaamd beëindigingscontract heb ik dit met beide handen aangegrepen. Nu hoop ik alsnog carrière te maken met mijn optredens, maar ook door bijvoorbeeld uitvaarten of feesten te presenteren en organiseren. Dat geeft me een goed gevoel. Ik heb geen microfoon- of podiumangst en wil geen werkstress, maar genieten van mijn werk. Nu ik de zestig gepasseerd ben heb ik die kans nog, over tien jaar is het te laat.”

Trudy klinkt vastberaden en ziet de toekomst weer zonnig tegemoet. “Ik ga de uitdaging aan en hoop dat het me lukt. Dat zou echt de kers op de taart zijn!”