”De tijd stroomt als water voorbij!”, dat is een Turks gezegde wat mijn oma me altijd nog eens in de oren knoopte wanneer ik haar bezocht in Turkije. Vrij vertaald betekent het ‘dat de tijd voorbij vliegt’. Ik herinner me nog goed dat ik daar geen boodschap aan had. Ik was jong en het leven lag aan mijn voeten. Ik wilde de wereld ontdekken en veroveren. Het kon me eigenlijk niet snel genoeg gaan. Telkens als ze me dat weer op het hart drukte, ergerde ik me er ontzettend aan. Want het was simpelweg niet waar, vond ik toen.

Afgelopen week moest ik er weer eens aan denken. Hoewel het vroeger als een preek voelde, besefte ik nu, vele jaren later, dat het wijze woorden waren. De jaren zijn werkelijk voorbij gevlogen. En de periode als wethouder in Eindhoven ging nog veel sneller, zo leek het. Niet gek, gezien de hectiek, de dynamiek en de hoge eisen die aan deze positie worden gesteld. Het is geen baan, maar een grote verantwoordelijkheid om 24/7 aan de stad te werken.

Ik dacht dat ik na mijn aftreden als wethouder, een jaar geleden, weer in een normaal tempo zou belanden. Niets is minder waar, kan ik nu wel concluderen. Terwijl ik probeerde terug te halen wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd, besefte ik hoe snel we een jaar verder zijn. Een jaar met veel meer vrijheid, ruimte en tijd. Die tijd heb ik grotendeels besteed aan mijn dochter, en daarna aan de rest van de wereld. En met de wijsheid van nu, ben ik daar heel blij mee. Want het tweede gezegde dat mijn oma er steevast aan toevoegde was: “Gebruik je kostbare (Kiymet) jeugdigheid om van het leven te genieten.”

En dat heb ik onbewust gedaan! Ik hoop dat ik dat blijf doen, nu ik oud en wijs genoeg ben om me te realiseren dat de tijd echt voorbijvliegt én dat je hem niet kunt terugdraaien.

Volgende keer: Hulpvraagstukken in complexe systemen.

Yasin

Zeg maar Yasin