Dinie Warnders (60) uit Geldrop is ongetwijfeld de Benjamin in deze rubriek. Toch is haar verhaal kenmerkend voor de zestiger van nu. Namelijk: een nieuw leven beginnen maar wel onder het motto carpe diem. “Niets is zeker, maar het leven is wel een avontuur, als je dat kunt zien.” (door Dorothée Foole)

GELDROP - Dinie groeide op in het dorp Asten. “Als zevende in een boerengezin van negen kinderen. Ik was een bedeesd meisje met een groot sociaal hart en wilde graag ‘dienen’. Ik ben rooms-katholiek opgevoed en was lid van het kerkelijk jeugdkoor. Via dit koor kwam ik in aanraking met de christelijke beweging Focolare. Het sprak mij ontzettend aan dat deze beweging de Bijbel letterlijk in de praktijk brengt, bijvoorbeeld heb uw naasten lief zoals uzelf. Tot vorig jaar ben ik actief in deze beweging geweest. Nu ben ik die jas ontgroeid, maar om mijn leven op de rails te krijgen had ik dit blijkbaar wel nodig.”

Haar leven ging niet altijd van een leien dakje. Dinie trouwde op 20-jarige leeftijd. Samen met haar man kreeg ze vijf kinderen. Toen hij ziek werd, zorgde Dinie voor het inkomen en werd haar man huisman, totdat zijn ziekte verergerde en hij terminaal werd. Tot overmaat van ramp kreeg Dinie toen te kampen met een burn-out. Haar man overleed in 2012. “Voor het eerst in mijn leven woonde ik helemaal alleen, samen met mijn hond Amber. Onze vijf kinderen waren de deur uit, het was crisistijd, ik verloor mijn baan en moest van iets meer dan 800 euro rondkomen. Het lukte me!”

“Als rouwverwerking schreef ik een boek, privé voor mijzelf en de kinderen. Een jaar later leerde ik Albert kennen, waarmee ik in 2015 getrouwd ben. Mijn vader is 93 jaar geworden, vooral op het laatst was het moeilijk contact met hem te krijgen. Maar wanneer ik zijn handen masseerde hadden we contact. Ik besloot masseur te worden. Sinds 2013 werk ik één middag als vrijwilliger bij een hospice in Geldrop. Nu ik zestig geworden ben heb ik me als zzp’er laten inschrijven en help ik mensen bij rouwverwerking en geef ik massages. Niet voor het geld, maar vooral om anderen te kunnen helpen.”