Natuurlijk kende ik hem ook: Arnol Kox. Zijn foto pronkt zelfs op de cover van het boek ‘Eindhoven kent vele gezichten’ dat ik in maart 1999 uitbracht. Arnol was een van de personen die ik voor dit boek interviewde. De presentatie van ’t boek vond destijds plaats in de Karpendonkse Hoeve, waar gastheer Leo van Eeghem ons hartelijk onthaalde.

Net als Arnol is helaas ook Leo niet meer onder ons. Overigens geldt dit ook voor de volgende geportretteerde Eindhovenaren in dit boek: kunstenaars Olly van Abbe en Léon Verburgt, architect Leo de Bever, zangeres Anneke Grönloh, Daf public relation man Guus Heiligers, de kasteleins Jan van der Heijden en Willy Welten, pr medewerker Jan van de Kerkhof, componist Ad Maas, pater Augustijn Piet Smit, oud-voorzitter Oranje Zwart Joop Veelenturf en Frans Mestrom: die man die liggend in zijn bed Eindhoven doorkruiste.

Allemaal hadden ze een band met Eindhoven en ieder gaf daar geheel op eigen wijze uiting aan. De buste die Olly van Abbe van Frits Philips maakte, pronkt volgens mij nog steeds in het Muziekgebouw evenals een afbeelding in stijl op de gevel van The Mandarin hotel. De schilderijen van Léon Verburgt blijven mensen een fijn gevoel geven. Architect Leo de Bever blijft voor eeuwig verbonden aan het Evoluon en Anneke Grönloh klinkt nog steeds uit diverse luidsprekers. In het DAF Museum zijn de prachtige DAF-reclametekeningen van Guus Heiligers te bewonderen en Jan van der Heijden wordt nog in een adem genoemd met café Oud Eindhoven.

Willy Welten blijft dé kastelein van ‘De huiskamer van Eindhoven’, waar zijn zwager Jan van de Kerkhof een vaste barkruk had. Ook Ad Maas leeft nog steeds voort. Pater Augustijn Piet Smit heeft het gelukkig niet meegemaakt dat ‘zijn klooster’ nu in Dela handen is en Joop Veelenturf blijft bestaan in de annalen van hockeyclub Oranje-Zwart. Frans Mestrom blijft de man die letterlijk zo stijf was als een plank, maar nooit opgaf. Arnol Kox roept ons nooit meer toe. Uit ’t zicht betekent echter niet uit ’t hart. Gelukkig maar.