Wanneer Helma Leppers (42) in het derde jaar van haar opleiding SPW (Sociaal Pedagogisch Werk) zwanger wordt, twijfelt ze geen seconde; ze is in de wieg gelegd voor het moederschap. Helma stopt met haar opleiding, maar wanneer haar derde kind naar de middelbare school gaat, is er ruimte – en is het tijd - voor haar eigen ontwikkeling.

EINDHOVEN - Na de geboorte van haar oudste dochter volgen nog twee prachtige dochters. “Een heerlijke tijd”, glundert Helma. De droom ontstaat om in de kraamzorg te gaan werken, maar wanneer de jongste naar de basisschool gaat, wordt ze thuishulp: “Werkuren onder schooltijd en het contact met anderen maakt mij blij. En op deze manier kon ik mijn zorgzaamheid er in kwijt.”

“In de tien jaar dat ik in allerlei huishoudens heb gepoetst, merkte ik dat het contact met ouderen me goed lag. Ik genoot van alle verhalen en wilde iets betekenen voor deze mensen. Ik wilde meer doen dan alleen hun huis poetsen.” De kraamzorgdroom wordt ingeruild voor de droom iets te kunnen betekenen voor ouderen.

Wanneer de jongste naar de middelbare school gaat, verzekert het complete gezin Helma ervan dat het tijd is om haar eigen dromen na te jagen en te werken aan haar eigen ontwikkeling. Ze gaat werken en leren in de zorg combineren. En zo kan het nu gebeuren dat Helma achter de pc verdwijnt omdat de deadline voor een werkstuk moet worden behaald, terwijl de kinderen koken. De omgekeerde wereld. Maar met een belangrijke boodschap voor de kinderen: “Wanneer je ergens voor gaat, kun je bereiken wat je wilt.”

“Ik werk 24 uur in de praktijk bij Vitalis WoonZorg Groep en één dag in de week neem ik plaats in de schoolbanken. Tijdens het vak ‘verpleegtechnisch handelen’ leer ik bijvoorbeeld alles over bloed prikken om suikerwaardes te bepalen: in welke vinger, de vinger niet masseren, maar wel de hand handwarm maken. Op ‘de vloer’ kan ik dit nadien nog wat ‘droog’ oefenen, onder toeziend oog van een begeleider. En daarna direct in de praktijk brengen. Het gevoel dat je weet wat je aan het doen bent, dat je over de kennis die erachter ligt beschikt, geeft me erg veel zelfvertrouwen.”

Echt contactDe laatste jaren als huishoudelijke hulp werd de tijd voor een praatje en echt contact steeds minder. “Gelukkig heb ik hier bij Vitalis de Horst ‘s middags nog wel eens een rustig moment waarop ik ‘echte’ aandacht aan de bewoners kan schenken. Iedere bewoner heeft een heel leven achter de rug. Met een fotoboek op tafel komen de mooiste verhalen naar boven.”

Somber“Als iemand een rotdag heeft, of een beetje somber is, en het lukt me om die bewoner, al is het maar even, te laten lachen, dan is mijn dag goud waard. ‘Kom je gauw weer terug?’ vragen bewoners me vaak wanneer ik hun woning verlaat, ‘het is zo gezellig als je er bent’. Dan weet je dat het goed is geweest. Dat geeft me een enorm voldaan gevoel!”