Wekenlang heb ik met bewondering en respect het koolmeesjespaar gevolgd, dat voor het tweede achtereenvolgende jaar het vogelhuisje aan onze schuur tot kraamkamer had uitgekozen. Zittend onder onze veranda zag ik ze met pluisjes en mos in en uitvliegen.

Vervolgens vloog het mannetje zich het leplazarus om het vrouwtje tijdens de broedperiode van lekkere hapjes te voorzien. Toen de kleintjes eenmaal uit het ei gekropen waren, hoorde ik ze luid piepen en vlogen pa en ma de hele dag op en neer om, zodra de zon op was, hun jonkies van eten te voorzien. Ik verbaasde me over de perfecte timing waarmee ze een haarscherpe bocht maakte om precies door het kleine ronde gaatje naar binnen te kunnen vliegen. Soms vlogen ze er vlak achter elkaar in. En nu? Nu is het stil. Net als vorig jaar zijn de kleintjes opeens uitgevlogen.

Jammer, ik had zo graag gezien hoeveel vogeltjes zich in het witgeschilderde houten kastje verborgen hadden gehouden. Nog een paar weken zullen de ouders hun kroost in de gaten houden en voeden, maar dan staan ze er alleen voor. De vogeltjes die in het Anne Frank plantsoen zijn uitgevlogen hebben ongetwijfeld meteen een vuurdoop gehad. Het foodfestival Lepeltje Lepeltje zorgde er voor veel drukte en lawaai. Gezellig was het er ook. Veel ouders grepen dit eetfeestje aan om met hun kinderen op het gras te picknicken. Tja, en de verleiding om dan ook maar je eigen eten en drinken mee te nemen is dan natuurlijk erg groot, financieel gezien.

Het muntjessysteem dat werd toegepast veroorzaakte lange rijen bij de kassa. De houten tafels en banken zorgden ervoor dat je al etend kon kennismaken met mensen die je nog niet eerder kende. Op het 18 Septemberplein keek ik m’n ogen uit naar de kleurrijke kleding van deelnemers aan het India Festival. En deze week? Vanaf Hemelvaartsdag staat de Karpendonkse Plas weer een lang weekend in het teken van de paardensport. De toegang is gratis. Met z’n allen erop uit dus en hopen dat het weer mee zit.