Het Eindhovense Van Maerlantlyceum viert dit jaar haar 100ste verjaardag. Dus wordt er hard gewerkt aan een jubileumboek.

Ook ik heb de school bezocht, maar dat was nog in de tijd dat er alleen maar meisjes op de school zaten en de naam St. Catharinalyceum was. Hoe heel anders ging het er toen aan toe. Allereerst werd je op de lagere school al vanaf de vijfde klas voorbereid, want toen werd al de scheiding gemaakt tussen meisjes die naar de huishoudschool gingen en wie hoger vervolgonderwijs zouden gaan volgen. Die laatste groep kreeg in de vijfde en zesde klas Franse les. Vervolgens moest je in de zesde klas nog wel een toelatingsexamen doen, maar wanneer je daarvoor slaagde dan mocht je doorstromen.

Voor mij betekende dit dus het Catharinalyceum, waar ook al twee oudere zussen van mij zaten. Niet dat ik daar ooit iets aan gehad heb, want als brugklasser sta je er ook toen alleen voor. Omdat ik destijds in Heeze woonde en ons huis het laatste op de route naar Eindhoven lag, verzamelde zich voor ons huis rond half acht ‘s morgens een groepje om gezamenlijk naar Eindhoven te fietsen. Wij fietsten door weer en wind, maar als het echt te koud werd, dan kochten mijn ouders voor ons een treinabonnement. Het Catharinalyceum met de grote hal in het midden, wandschilderingen en trappen aan weerszijden, imponeerde me. Het feit dat we voor iedere les naar een ander lokaal verkasten was wennen. Fietsen werden toen nog gestald in het souterrain en jassen hingen gewoon aan een kapstok buiten de klas.

In de brugklas kregen we nog geen Engels en Duits, maar alleen Frans en Latijn. Ik herinner me een wiskundeleraar die vrolijk zijn sigaretje in de klas rookte en een rector die B.H. Bal heette. Je kon onder begeleiding van een docent na schooltijd je huiswerk maken en tijdens de pauze kon je een kopje thee kopen. Er heerste discipline. Een brutale mond was not done, dan werd je uit de klas gezet. Ik heb de school niet afgemaakt, was te recalcitrant en dat werd me niet in dank afgenomen. Iets voor het jubileumboek?