Maud Goijaerts is teamassistent bij thuiszorgorganisatie Archipel Thuis. “Ik heb nog nooit een interview gegeven. Ben best zenuwachtig”, zegt ze. Van enige nervositeit is echter geen sprake als ze eenmaal over haar werk begint te vertellen. Haar ogen stralen en haar jeugdig enthousiasme werkt aanstekelijk.

EINDHOVEN - “Ik hou écht van mijn werk, krijg er energie van. Ik krijg van cliënten soms zulke mooie verhalen te horen. Over de kinderen, over de oorlog en hun werk. Gewoon over hoe het ‘toen’ was. Dan zie ik in de kamer een foto staan met hoe ze er ‘toen’ uitzagen. Als ze eenmaal gaan vertellen dan keren we samen terug naar de tijd van die foto.”

‘Graag zorgen voor een ander’, begon toen Maud dertien was en op bezoek ging bij haar overgroot-oma die in een verzorgingshuis woonde. Maud: “Ze heette Pieternella maar iedereen noemde haar Pietje. Pietje zei regelmatig: ‘Goh Maud, ik zie wat stof op de lamp, wil je dat even afvegen?’ Als ik dat gedaan had, pakte ze mijn hand en zei: ‘Dank je wel dat je dit voor mij wilt doen. Ik waardeer het’. Ik werd er een beetje verlegen van maar vond het een fijn gevoel en wilde meer voor haar doen. Hier is het zaadje geplant. Voor mij was het duidelijk dat ik later voor de zorg zou kiezen.”

Vijf jaarMaud is inmiddels 25 en heeft het diploma verzorgende IG al vijf jaar op zak. Maud: “Na mijn diploma koos ik voor werken bij Archipel Thuis. Ik kwam in een team waarin ik overduidelijk de jongste was. Even dacht ik ‘oh jee’, maar ik ben heel goed opgenomen. Ze zeiden: ‘Welkom, je bent er eentje van ons.”

Maud: “Ik werk een deel van de week op de backoffice van Archipel Thuis en voor de rest werk ik in Son & Breugel bij mensen thuis. In een omgeving waarin ze zich veilig voelen en waar ze zichzelf zijn. Ik vind het prettig ik me aan die situatie moet aanpassen en zou het niet anders willen. Het is hún huis en zij zijn in charge. Wat ik ook mooi vind is dat ik het laatste stukje zorg in hun eigen omgeving mag leveren.

Thuiszorg heeft het imago dat er op de minuut geleverd moet worden. Zo ervaar ik het helemaal niet, ik let niet op de tijd. Een indicatie is zo gemaakt dat het ook allemaal kan, anders wordt de indicatie aangepast. Ik vind het heerlijk om met oudere mensen te werken. Je kunt veel van ze leren en je kunt met ze lachen. Soms staan ze voor de raam en als ik er dan aankom gaan ze zwaaien: ‘Daar is ze weer’. Hoe fijn is dat?”