Het was een erg drukke nachtdienst voor de artsen en verpleegkundigen. Ze hadden negen bevallingen die ongeveer gelijk op liepen. Een enorme uitdaging om, met een beperkt team van hulpverleners, alle patiënten de aandacht te geven, waar ze om vragen. Dat verschilt natuurlijk per persoon. Wellicht een rare vergelijking, maar ik moest denken aan een overvol restaurant met herrie in de keuken. Met aan de ene tafel gemopper omdat het te lang duurt, de andere tafel wil extra saus en weer een ander heeft een glutenvrije wens. Zorg er dan maar eens voor dat je rustig, vriendelijk en minutieus je werk blijft doen. In dat soort omstandigheden moesten de artsen en verpleegkundigen die avond hun werk doen.

Passie

Eerlijk is eerlijk, het liep allemaal niet vlekkeloos. Wij moesten op sommige momenten te lang wachten. We vonden het soms ook eng, omdat het onze eerste bevalling was en we geen idee hadden of we ons zorgen moesten maken of niet. Maar de passie, liefde en gedrevenheid om ons gedurende de bevalling te begeleiden compenseerde uiteindelijk alles. Ik heb nog meer respect gekregen voor hulpverleners, die vaak onder hoge werkdruk vanuit passie zo’n waardevol werk verrichten.

Uiteindelijk was dinsdag 2 juli, vier minuten voor acht, een moment waarop mijn leven definitief is veranderd. Ik ben vader geworden van de mooiste prinses ooit. Uiteraard is zij het knapste kind dat deze aardbol ooit heeft gekend. Ze heet Niva (zij die vrede brengt) Melike (Koningin) Torunoglu.

De eerste week was uitdagend en leerzaam. Zo weet ik voortaan waar luiers in een drogisterij liggen en hoe je een kind moet voeden en verschonen. En vervolgens is dit de werkelijkheid van de rest van mijn leven. Vol uitdagingen en leermomenten. Om aan de ene kant een waardige wereldburger op te voeden. En aan de andere kant hard te werken, om voor haar omstandigheden te creëren waarbinnen zij gelukkig kan worden.