De prijzen van huizen rijzen de pan uit. Vooral starters hebben het moeilijk. Mocht er al een woning te koop zijn dat binnen hun budget valt, dan moeten ze snel reageren.

Beleggers zijn er namelijk als de kippen bij hun slag te slaan, waardoor starters het nakijken hebben. Ook Eindhoven heeft hiermee te kampen. Het gevolg is dat buurtbewoners geconfronteerd worden met huisjesmelkers die huizen of appartementen verhuren aan zoveel mogelijk huurders, waardoor het karakter of de saamhorigheid in de buurt verandert. Om deze trend te stoppen zijn er plannen om vastgoedeigenaren een woonplicht op te leggen. Een goede zaak lijkt me. Een andere oplossing die zich al in enkele wijken in Eindhoven voordoet is, dat buurtbewoners samen een in hun straat of wijk te koop staand pand kopen, om te voorkomen dat huisjesmelkers ermee vandoor gaan.

De buurt leefbaar houden is hun credo en niet zoveel mogelijk huurpenningen ontvangen. Bij Ikea kun je alleen nog maar met je pinpas betalen. Albert Heijn wil een winkel openen waarbij je met je pinpas de zaak in kunt. Vervolgens wordt alles wat je meeneemt door een camera geregistreerd. Bij de uitgang worden je boodschappen van je bankrekening afgeschreven. Met heimwee denk ik terug aan het kwartjespotje waarin ik vroeger iedere avond mijn muntjes deponeerde. Ook nu krijgen losse munten in ons huis een vast plekje, waarvan collecteurs aan de deur en krantenbezorgers tijdens oud en nieuw profiteren. Tastbaar geld? Ik houd van knisperende briefjes in mijn portemonnee en rinkelende munten in mijn hand.

Kleine uitgaven blijken aan het einde van een winkeldag dan toch nog aardig op te lopen en menige impulsaankoop heb ik voorkomen omdat ik daarvoor een briefje van vijftig moest wisselen. Wij leven in een tijdperk waarin alles geregistreerd wordt. Principieel ben ik daar op tegen en wat te denken wanneer er weer eens een pinstoring is? Ik wil baas over mijn eigen portemonnee blijven en ook nog eens een zwerver of muzikant af en toe iets kunnen toestoppen. Ongeregistreerd!