Deze week werd in Rotterdam de stichting Spijt van Tattoo gelanceerd. Een menslievend initiatief van een tatoeëerder, om mensen met een tattoo en een minimuminkomen betere baankansen te geven. Sympathiek, want mensen nemen wel eens een ‘plaatje’ waar we later spijt van krijgen. Te zichtbaar, of later niet meer passend bij hoe zij zich voelen.

Tegelijk vind ik het ook jammer dat het nodig is. We leven in een tijd waarin bedrijven staan te springen om mensen die willen aanpakken. Eigenlijk zou een tatoeage dan geen belemmering mogen zijn om aan een nieuwe of betere baan te komen. Als wethouder van werk en diversiteit kom ik regelmatig mensen tegen die graag willen werken, maar moeilijk aan de bak komen. Zij zijn ervan overtuigd dat dat is vanwege hun leeftijd, uiterlijk, handicap, huidskleur, geslacht of etnische achtergrond. Je kunt dat wegzetten als slachtoffergedrag, maar meerdere onderzoeken tonen aan dat zij een punt hebben.

Werkgevers hebben over het algemeen de neiging om mensen aan te nemen die passen binnen het bestaande bedrijfsplaatje. Ze breiden hun personeelsbestand uit met meer van hetzelfde. Terwijl de wereld om ons heen juist verandert in snel tempo - waaronder de mode om getatoeëerd door het leven te gaan. Maar dat lijkt nog niet altijd doorgedrongen tot de mensen die sollicitatiegesprekken voeren.

Dus als je een tatoeage hebt waar je spijt van hebt, doe dan gerust mee met de actie van de stichting Spijt van Tattoo. Maar ik zou ook een oproep willen doen aan de werkgevers van Nederland om breder te kijken naar de sollicitanten die tegenover hen zitten. Zie dat de wereld verandert en kies bewust voor een diverse organisatie. Want een kleurrijke medewerker die zichzelf mag zijn in jouw organisatie, levert vaak meer op dan een kleurloze kloon van je personeelsbestand.