In Eindhoven houden 156 vrijwilligers van Meedoen in de Wijken zich bezig met het begeleiden en coachen van mensen die de Nederlandse taal onder de knie willen krijgen. Het project, waarbij Humanitas en het Rode Kruis zijn betrokken, kent 121 deelnemers. Wethouder Renate Richters (jeugd, zorg en welzijn, armoede en inburgering) kwam afgelopen week een kijkje nemen. (Door Rob Weekers)

EINDHOVEN - Taal is essentieel om mee te kunnen doen in de samenleving, onderkent ook Richters. Het is een van de redenen waarom de gemeente Eindhoven zich verbonden voelt met het project. Deelnemers kunnen in het Taalcafé een half jaar tot een jaar taalondersteuning volgen, in een individueel traject of in groepsverband. Een praatje maken met de buren, een afspraak maken bij de dokter, boodschappen doen, een baan zoeken, het komt tijdens de taallessen allemaal aan de orde. Aansluitend kunnen de deelnemers meedoen aan een zogeheten participatietraject.

In het Taalcafé aan de Willem van Konijnenburglaan zit Taalcoach Ina Kars samen met Barry Kuo uit Taiwan en Tugce Yakit uit Turkije aan een tafeltje. Barry is ruim een jaar in Nederland, Tugce nog maar net 10 maanden. Nederlands blijkt voor de twee een lastige taal, maar niettemin lukt het al aardig om een gesprek te houden. Ina Kars is geduldig, en behulpzaam als Barry of Tugcen zoeken naar de juiste woorden. Ina: “Fouten maken mag. Stapje voor stapje gaat het vooruit.” Tugcen noteert ijverig aantekeningen in een schrift. “Nieuwe woorden en uitdrukkingen oefen ik samen met mijn man. Hij werkt als software ontwikkelaar bij Jumbo. ‘s Avond doen we ons huiswerk!”

Barry’s vrouw werkt bij ASML, en ook met haar wordt de Nederlandse taal geoefend. Vijf keer in de week schuift Barry aan in het Taalcafé. Een baan in personeelszaken is zijn streven. “Daarvoor moet ik nog ik nog wel flink werken aan de Nederlandse taal.” Aan motivatie geen gebrek, constateert Kars. Barry: “De Chinese taal is zo anders dan Nederlands, dat maakt het soms wel eens lastig. Voordeel is dat ik het Engels redelijk goed beheers. Als ik hier met mensen praat gaat het vaak in het Engels.” Kars: Maar dat is een valkuil hè, het moet in het Nederlands!” Barry en Tugcen kijken elkaar niet-begrijpend aan. Valkuil? De iPhone met Google Translate van de Turkse biedt uitkomst. “Ah, pitfall!” Een nieuw woord wordt genoteerd in het schriftje. Op haar blog oneworldwithlove.org doet Tugcen verslag van haar ervaringen in Nederland. Over bijvoorbeeld de keer dat ze als vrijwilliger mee heeft geholpen met de Dutch Design Week. “Dat was spannend, maar voor mij een mooie manier om Eindhoven te leren kennen.”

Ina Kars is sinds 2012 taalcoach en vindt het nog altijd mooi om te ervaren hoe de deelnemers aan het taalproject zich ontwikkelen. “Maar zelf leer ik er ook veel van, als mensen vertellen over hun achtergrond, over hun land.”