Successen moet je vieren. Dat geeft zelfvertrouwen en een gevoel van voldoening over de inspanningen die je hebt geleverd. Daarom hadden we afgelopen week een borrel voor de mensen die hard hebben gewerkt aan de Woondeal die we met het Rijk en de Provincie hebben gesloten. De minister, de gedeputeerde en ik tekenden een lijvig document, waarin een aantal belangrijke afspraken zijn gemaakt over het verbeteren van de woningsituatie in Eindhoven.

Zo gaan we dit jaar veel tijdelijke woningen plaatsen voor studenten, kenniswerkers, jongeren en andere mensen die met spoed een woning zoeken. Daarnaast gaat het ministerie ons helpen om knelpunten in de wet- en regelgeving aan te passen zodat we nog sneller kunnen bouwen. Deze afspraken kwamen tot stand door grote inspanningen van ambtenaren die een paar weken dag en nacht hebben doorgewerkt. Dat moest dus gevierd worden.

Tijdens de feestelijke borrel sloeg mijn humeur na een berichtje helemaal om. Het was een vriendin, die kanker had overleefd. Wat we zelfs met een etentje hadden gevierd. Successen moet je vieren, immers. Maar nu had ze weer een tumor, ditmaal in haar hoofd. Je zou denken dat je wereld dan instort. Maar net zoals bij haar strijd tegen borstkanker, was haar berichtje doordrenkt van strijdvaardigheid en optimisme.

Ik besloot op tijd naar huis te gaan. Daar kreeg ik een telefoontje dat de vader van een goede vriend kanker had. En de week sloot af met een kennis die haar strijd tegen dezelfde rotziekte had verloren. Aan de ene kant word ik er angstig van. Waarom zou het mij niet overkomen? Tegelijk merk ik dat mijn levenslust er alleen maar sterker van wordt. Pluk de dag en haal er alles uit wat er in zit. Vier je successen, vier het leven.