PSV heeft gedaan wat het moest doen tegen Willem II, dat duidelijk al met zijn hoofd bij de bekerfinale was. Ging het gepaard met sprankelend en goed voetbal?

Nee dat niet, maar de drie punten waren een feit. Met een as van Viergever, Schwaab, Rosario, Sadilek en de Jong kan je ook geen wervelend aanvalsspel verwachten. Met name de plek van Luuk de Jong als aanvallende middenvelder doet de nodige wenkbrauwen fronsen. De Achterhoeker kan goed koppen door zijn sublieme timing en hij kan als de beste oorlog maken ‘in de zestien’ door zijn voorbeeldige wedstrijdinstelling, maar hij is niet bepaald van de verfijnde aannames en mooie steekpasjes. De targetman als meest vooruitgeschoven middenvelder posteren is dan ook een wanhoopsdaad van de trainer.

Met Ihattaren, Pereiro en Guti durft hij het niet aan, dus gaat hij maar over op dit systeem. Alles kan, zolang het heilige blok van vier defensieve spelers op het middenveld en in de verdediging niet wordt aangetast. De laatste twee wedstrijden van het seizoen zullen zo worden uitgevoetbald en hopelijk levert dit twee keer resultaat op. Ga je echter naar de lange termijn kijken, dan is het te hopen dat volgend jaar het roer om gaat. De verwachting is namelijk dat Bergwijn, Lozano en Pereiro gaan vertrekken. Zij zijn verantwoordelijk voor ongeveer twee derde van de aanvallende productie van het elftal.

Je kunt niet zomaar verwachten dat er opvolgers klaar staan die (minstens) hetzelfde flikken. Je zult dan als elftal beter moeten gaan voetballen en minder afhankelijk moeten zijn van individuele acties. Met vier brekers die het spel vertragen en geen enkele creativiteit of dreiging naar voren hebben, ga je geen succes behalen. Hopelijk ziet trainer Mark van Bommel dit ook in en gaat hij hieraan werken. De spelers voor mooi aanvallend voetbal heeft hij wel, zeker op het middenveld. Technisch directeur John de Jong moet echter nog zorgen voor een snelle centrale verdediger met een goede inspeelpas, zodat de opbouw minder voorspelbaar wordt. Kortom er is werk aan de winkel!