In haar directe omgeving wordt ze op handen gedragen. Geen wonder, want wanneer Ans kan helpen, staat ze klaar. Bijvoorbeeld door in deze vakantietijd de bloemen van de buren water te geven of de post in de gaten houden. Het zijn zo maar een paar voorbeelden. Tijd voor een gesprekje met Ans Molenaar Verbunt (86).

EINDHOVEN - Ans vertelt dat ze een echte Stratumse is. “Ik ben er geboren en getogen, op school gegaan en heb er een heerlijke jeugd gehad. Ik heb nog een tijdje bij de AH op de Roostenlaan gewerkt. Op mijn 17e leerde ik Elbert kennen. In 1954 zijn we getrouwd en betrokken we een bovenhuis op de Korianderstraat.” In 1964 sloeg het noodlot toe. “Bij Elbert werd een hersentumor ontdekt. Deze was gelukkig goed te behandelen en hij krabbelde weer op, maar na tien jaar kwam de tumor terug. Tijdens de operatie sprong er een adertje in zijn hoofd, waardoor hij halfzijdig verlamd raakte. Ik heb Elbert nog acht jaar mogen verzorgen, ook toen hij in een verzorgingstehuis lag.”

Op 48-jarige leeftijd werd Ans weduwe, maar zoon Kees woonde nog zes jaar bij haar.” Sinds 1975 woont Ans in ‘t Schuttersbosch. “Ik hou van dieren en heb altijd honden gehad. Maar nu durf ik er niet meer aan te beginnen, want waar moet het beestje blijven wanneer ik dood ga? Twee keer per week laat ik de hond van de overburen uit, een lief beest. De bosrijke omgeving hier zorgt voor veel dieren in mijn tuin. Iedere avond strooi ik een boterham voor de konijntjes, maar misschien snoepen de eekhoorntjes en egels er ook wel van.” De bloemen in haar tuin worden door Ans vertroeteld, vooral de potten met hangbegonia’s.

Sinds vier jaar leeft Ans zich ook muzikaal uit. “Via via kwam ik in aanraking met mondharmonicavereniging Ons Genoegen. Vroeger heb ik mondharmonica gespeeld. Bij ons in de buurt speelden we met een groepje waar ook de moeder van Lenny Kuhr bij was. Gewoon als amateurs, hoor. We repeteren iedere vrijdag en af en toe hebben we een uitvoering. Ik verveel me nooit.”