Ineens sta je in een iets te lange rij. En dat voor een paar potjes babyvoeding - want dochterlief moet immers ook eten. Gelukkig. Een vrouw laat ons voorgaan. Ze vraagt nota bene de persoon voor haar ook nog of we snel die paar potjes mogen afrekenen.

Verbazing alom: de voorgangster weigert heel stellig. Ze staat zelf al heel lang te wachten, is de stress beu. Ze verwijst ons vriendelijk en vastberaden naar de kassa’s op de bovenste etage waar het vast minder druk is. Toch maar eens navragen waarom het hier zo druk is. De omstanders bij de kassa kijken me vol ongeloof aan. Had ik iets gemist? Een weekje Malta en een paar dagen geen krant en nieuws – ik had de actualiteit compleet overgeslagen. Ik was er eventjes tussenuit, met vrouw en dochter.

Best een spannend avontuur, met het vliegtuig en een baby onder je arm. Vooraf hadden we afgesproken dat we minimalistisch zouden reizen: zo min mogelijk meenemen en daar de noodzakelijke spulletjes halen. Met dat voornemen houd je automatisch geen rekening met de hectiek die een Corona-virus kan veroorzaken. De dag van onze aankomst sloeg het COVID-19 virus toe in Italië. Resultaat: het hele land in rep en roer. Op het eiland Malta was men er direct van overtuigd: dat virus slaat over naar ons eiland. Mensen sloegen daarom massaal aan het hamsteren. In luttele dagen tijd was een hele reeks producten stijf uitverkocht. Dat terwijl er nul besmettingen waren op het Maltese grondgebied.

Ook wij gingen twijfelen. Moesten we ook gaan hamsteren? Stel nou, in het geval dat…. Moesten we erop vertrouwen dat de autoriteiten voor de basale voorzieningen ging zorgen? Vandaag, een paar dagen later, trekt het virus door Nederland. Op Malta is er ondertussen niks aan de hand. Natuurlijk kun je je zorgen maken. We zijn met zijn allen niet ongevoelig voor alle berichtgeving. Ik weet dat alle mondkapjes al zijn uitverkocht. Maar in alle redelijkheid: laten we elkaar vooral niet gek maken en elkaar besmetten met het paniekvirus.