Met een groot aantal kampioenstitels op zak, beëindigde bokser Dennis ‘The Sledgehammer’ Verhoeven (40) twee jaar geleden zijn bokscarrière. Sindsdien begeleidt hij jonge talenten. Nu stapt de Eindhovenaar toch nog één keer in de ring. Inzet is zo veel mogelijk geld inzamelen voor Kika. (Door Martina Roovers)

EINDHOVEN – Niet alleen in zijn eigen stadsdeel Gestel wordt Dennis Verhoeven overal herkend. Door zijn deelname aan het televisieprogramma Man Bijt Hond kent heel Nederland de gehandicapte bokser. In de zomer van 2019 werden de cameramensen van SBS6 hartelijk ontvangen door de familie Verhoeven. Dennis’ moeder ervoer het als erg leuk. “Aardige mannen. En binnenkort komen zij terug voor nog wat afleveringen.”

Aanleiding was het feit dat zoon Dennis nog één keer de boksring instapt. Het programma volgde hem op weg naar het gala dat op 1 februari wordt gehouden in Zwijndrecht. Daar Dennis al zo’n twee jaar was gestopt met wedstrijdboksen, moest er weer volop worden getraind. Dat gebeurt bij Fidan Gym in de Bennekelbuurt. Eigenaar Yücel Fidan nam Dennis een aantal jaren geleden onder zijn hoede. “Ik kwam hem tegen op straat en zag dat het niet goed met hem ging”, herinnert Fidan zich. De uitnodiging een keer te komen trainen, greep Dennis aan. “Fidan heeft het eerste vlammetje weer aangestoken. Ik ben hem daar heel erg dankbaar voor. De familie heeft mij omarmd.”

Onbeperkt beperktDe filmcyclus Rocky is voor Dennis de belangrijkste reden geweest om een eerste keer te gaan boksen. Hoewel hij lichamelijk gehandicapt is, heeft dat hem er nooit van weerhouden iets niet te doen. “Hij deed vroeger overal aan mee”, memoreert zijn moeder. “Ik zeg altijd dat ik onbeperkt beperkt ben”, zegt Dennis. “Voor mij is mijn beperking er niet als ik in de ring sta.” Groot fan is hij ook van de legendarische Joe Frazier. “Dat was een echte knokker. Net als ik.” Dennis werd tijdens zijn bokscarrière zowel Europees- als wereldkampioen. Toen sloeg het noodlot toe. Twee keer in zes maanden kreeg hij de diagnose teelbalkanker. Tegelijkertijd vochten ook zijn moeder en broer tegen de ziekte. De bestralingen bleken loodzwaar en Dennis’ broer verloor het gevecht. “Ik kwam in een heel diep dal terecht. Wilde niks meer.”

CompetitiefOm een keer uit huis te zijn, ging hij met zijn moeder boodschappen doen. Daar kwam Dennis Fidan tegen. Het betekende een keerpunt. “Het kostte me moeite, maar ik ben een keer gaan kijken bij Fidan Gym en eigenlijk niet meer weggegaan. Al snel regelde Fidan een wedstrijd, zodat ik ergens naartoe kon werken. Omdat ik nogal competitief ben aangelegd, ging ik er helemaal voor. Fidan heeft het vuur in mij weer aangewakkerd.”