Deze week geen column over het Eurovisie Songfestival. Ook al is dat een van mijn meest frustrerende en tegelijk meest verslavende jaarlijkse rituelen. Elk jaar kijk ik met veel plezier, maar ben het meestal niet eens met de uitslag. Dat is dit jaar niet anders. Geen column over moederdag, want ‘ons moeder’ is al vaker in mijn columns geëerd.

Ook geen column over een leuke ontmoeting in de stad, want de afgelopen weken ben ik vooral bezig geweest met de onderhandelingen voor een nieuw coalitieakkoord. Het gaat trouwens de goede kant op. De afgelopen weken hebben we wel stevige gesprekken gehad over moeilijke keuzes die we moeten maken voor de komende jaren. Hopelijk kan ik hier binnenkort wat meer te melden. Nog even geduld.

De column van deze week gaat over mijn lange klusweekend. Ruim twee jaar geleden zijn we verhuisd en er was nog steeds veel niet af. Naast het feit dat ik twee linkerhanden heb en klussen helemaal niet leuk vind, hebben we ook veel tegenvallers gehad. Deels veroorzaakt door de aannemer, deels door onze eigen onervarenheid. Wij schijnen overigens niet de enigen te zijn die jaren na een verhuizing nog met resterende klussen zitten...

Ik had met mijn vrouw afgesproken om het huis voor de Ramadan helemaal af te maken. Dat is dus voor deze woensdag. De klussen die heel lang op lijstjes stonden, waren de afgelopen dagen aan de beurt. Trapleuningen verven, een nieuwe lamp ophangen en zelfs de schuur opruimen. We waren er nog niet aan toe gekomen of hadden er te weinig zin in tijdens onze schaarse vrije tijd.

Ik kan u melden: gedeeltelijk is de missie geslaagd. Maar toch zijn er helaas nog steeds klussen blijven liggen. De stapel was simpelweg te groot geworden. Ik heb me voorgenomen dat ze niet een heel jaar blijven liggen. Want als ik de afgelopen dagen iets geleerd heb: stapel het niet op, maar pak het meteen aan. Dat scheelt in elk geval weer een hemelvaartweekend, waarin je andere leuke dingen kunt doen.