‘Zaterdag, kapper!’ Met koeienletters staat het in mijn agenda. De schaar erin, een fris kleurtje: ik kan niet wachten. En wat te denken van die vervelende haartjes die ik er professioneel afgeritst wil hebben?

Die afspraak staat nog niet vast, dus dat wordt even behelpen. Een professionele pedicurebehandeling, met mondkapje, heeft inmiddels wel plaatsgevonden. Langzaam gaan we weer terug naar de tijd van voor corona. Langzaam, want anderhalve meter afstand houden is nog steeds een feit, net zoals veelvuldig handen wassen en kuchen in je elleboog. Mondkapjes beheersen steeds meer ons stadsbeeld.

Zeker wanneer je met OV reist of op plekken komt waar de gewenste afstand moeilijk te handhaven is. Menig creatieveling heeft van de nood een deugd gemaakt en zelf een geinig exemplaar in elkaar gezet. Zowel in winkels als via internet worden gezichtsbeschermers in alle kleuren, maten en prijzen aangeboden. Ook in crisistijd willen mensen zich onderscheiden. Een grappig mondkapje of eentje met een boodschap is een leuke manier om je in de kijker te spelen. Over in de kijker spelen gesproken: dat is de taak van vele horeca-ondernemers. Per 1 juni gaan de terrassen open en kan er weer buitenshuis gegeten en gedronken worden. Als een echt mensenmens heb ik ‘even een terrasje pikken’ enorm gemist.

Gewoon onderuit zakken onder het genot van een verse cappuccino en genieten van wat er allemaal voorbij loopt. Of met een bekende afspreken, bijpraten, samen lachen of elkaars zorgen delen. Samen, dat heb ik met name gemist. Mijn zoon woont in België. Omdat hij in Nederland werkt, mag hij de grens wel over. Dat lieve kleine meisje van acht maanden hebben we daarentegen al vele weken niet meer kunnen knuffelen.

Het zijn rare tijden. Momenteel ben ik het boek ‘Quarantaine’ van Wim Daniels aan het lezen. Wim heeft de coronacrisis aangegrepen om een verhaal te schrijven over twee mensen die elkaar tijdens de coronacrisis leren kennen. Liefde en passie tijdens corona? Ja, ook dat kan! Gelukkig maar.