Back to the sixties? Hoe doe je dat, wanneer je in je hart de tijd van toen nog lang niet vergeten bent, maar het lijf de tand des tijds niet ontlopen heeft? Ik zag en beleefde het allemaal afgelopen zondagmiddag, toen in de Van Doornekiosk vier Eindhovense bands uit de zestigerjaren van de vorige eeuw hun muziek lieten herleven.

Het grijsgehalte was groot, zowel op het podium als er voor, maar de ‘jongens’ en ‘meisjes’ van zestig, zeventig en zelfs tachtig jaar oud, genoten met volle teugen. De minirokjes, nauwsluitende broeken met wijde pijpen en schoenen met hakken waren grotendeels vervangen door oversized blouses, ruimzittende jeans en comfortabele sportschoenen, maar dat mocht de pret niet drukken. De voetjes gingen van de vloer, er werd wijn en bier gedronken en even voelde iedereen zich weer zestien jaar, met nog een heel leven voor zich. De rockers op het podium hadden het zwaar met de zon in hun gezicht.

Oud worden! We ontkomen er niet aan, tenminste wanneer het leven ons gunstig gezind is. Maar hoe word je gezond oud? Bij de tv-talkshow M waren laatst een man van ruim in de negentig en een vrouw van 106 jaar te gast. De man was ruim aan het woord en vertelde dat bezig blijven volgens hem het belangrijkste is. De vrouw, voorzien van een krullende pruik, veel rimpels, maar met heldere ogen door haar brillenglazen, luisterde en knikte wat. Haar geheim: je vooral niet te druk maken. Sinds mijn man en ik ons huis verruild hebben voor een in het groen liggende bungalow, bestaan mijn straatgenoten uit een aantal gezinnen met jonge kinderen, maar ook uit een fiks aantal oudere mensen.

Sommigen wonen al meer dan jaar op dezelfde plek. Deze oudjes hebben zo hun eigen ritueel: ze koken voor een groot gedeelte nog zelf, wandelen wat, lezen de krant, telefoneren met hun kinderen, kijken televisie, en drinken koffie, thee, limonade of een wijntje in hun eigen stoel. Zonder berustend te zijn, stralen ze rust en tevredenheid uit. Mijn voorland? Dat zal wennen worden!