Zijn vader stelde voor om naar een open dag van de hbo-v (hogere beroepsopleiding verpleegkundige) te gaan. Zelf twijfelde de 51-jarige Peter tussen onderwijs en kunst. Heeft hij de juiste keuze gemaakt?

EINDHOVEN - Peter Lambregts: “De hbo-v bleek een gouden greep. Ik voelde me meteen op mijn plek. Werkervaring heb ik opgedaan in verschillende verpleegkundige omgevingen zoals bij mensen met een verstandelijke beperking en in verschillende algemeen ziekenhuizen. Dat was het niet helemaal. In 1997 zag ik een advertentie met vraag naar verpleegkundigen voor de kliniek van Libra Revalidatie & Audiologie, locatie Blixembosch. Precies de combinatie die ik zocht, een evenwicht tussen persoonlijke begeleiding en verpleegkundige technische handelingen. Ik had in de jaren ervoor zorgprofessionals ontmoet die zich iedere dag vol overgave inzetten voor een ander. Zo wilde ik ook werken, met hart en ziel. Dat heb ik gevonden binnen de klinische revalidatie.”

“In vergelijking met een ziekenhuis is de sfeer hier rustiger. We hebben tijd voor de revalidanten, maar ook voor elkaar. Als verpleegkundige word je gekoppeld aan een revalidant. Dit betekent dat jij voor die persoon de contactpersoon bent. Dit nodigt mij uit om me te verdiepen in iemand. Mensen zitten in een ernstige situatie die hun leven heeft veranderd. Een zeer intensieve periode en ik mag dat als verpleegkundige begeleiden. Dat is heel bijzonder om te doen.”

Initiatief nemen“Als verantwoordelijk verpleegkundige heb ik, samen met de revalidant, invloed op de regie van zijn behandeling. Vandaag bijvoorbeeld zag ik dat mijn revalidant toe was aan het verwijderen van zijn voedingssonde. Na overleg met de revalidatiearts heb ik hem ervan verlost. Hij blij, ik blij en weer een stapje naar zelfstandigheid. Want dat is waar we mee bezig zijn. Mensen weer zoveel mogelijk in hun eigen kracht zetten. Wij noemen dat ‘verplegen met de handen op de rug’. De hulpvraag van de revalidant is altijd het uitgangspunt.”

Familie betrekken“Ik heb natuurlijk ook te maken met familie, want een traumatische gebeurtenis heeft zijn weerslag op de hele omgeving. Zo hadden we laatst een jongere revalidant. Zijn vader nam de regie van zijn behandeling over en ging daar best ver in. Dan vind ik het boeiend om samen met hem en collega’s uit te zoeken: hoe gaan we hiermee om?

SamenwerkingInleven en moeite doen om te begrijpen waarom hij zich zo gedraagt, is dé oplossing voor een betere samenwerking. En iedereen uit het multidisciplinaire team draagt hier een steentje in bij. Mijn werk overdenkend kan ik oprecht zeggen; als ik na afloop van mijn dienst naar huis ga, ben ik altijd blij met wat ik heb kunnen doen.” Kortom: “Dit werk bij Libra Revalidatie & Audiologie geeft mij veel voldoening”, besluit een enthousiaste Peter.