Dorothée Foole

Zestig Plus? Echt wel!

Zijn geheugen laat hem af en toe in de steek, althans wanneer het om exacte namen en jaartallen gaat. Dat neemt niet weg dat Geurt van Gemert (86) over een aantal zaken in zijn leven graag en met veel enthousiasme vertelt. Trots is hij op zijn behaalde medailles, bekers en eerste prijzen die hij wist binnen te halen met zijn geliefde schietsport. “Ik denk dat het er zo’n zeshonderd zijn!”

EINDHOVEN - Geurt vertelt dat zijn vader sigarenmaker was en dat hij de oudste van vijf kinderen is. “Ik had twee zussen en twee broers, nu heb ik nog een zus en een broer. In 1942, tijdens de oorlog werd mijn vader opgeroepen voor dienst. We zijn toen met het hele gezin ondergedoken in Beesd. Pas in 1947 keerden we terug naar Eindhoven.”

Heftig

Over zijn eigen diensttijd vertelt Geurt dat hij ingedeeld was bij de luchtmacht. “Eerst in Utrecht en later in Volkel als monteur. Door een ongeluk liep ik een blessure op aan mijn teen, waardoor ik niet mijn gehele dienstplicht hoefde te vervullen. Als soldaat heb ik echter nog wel geholpen bij de watersnood in 1953 in Zeeland. We moesten de lichamen van verdronken mensen bergen, dat waren veel oude mensen, maar ook kinderen. Dat was wel heftig.”

Ruim veertig jaar werkte Geurt als monteur bij DAF. “Maar ik ben ook een aantal jaren als vrijwilliger in dienst geweest bij de ‘reserve politie’. In die tijd heb ik ook de beker gewonnen tijdens schietwedstrijden waarop ik het trotst ben.” Het blijkt een wisselbeker te zijn waarop allerlei namen staan, maar omdat Geurt met knielend schieten de beker zowel in 1973, 1974 en in 1975 won, mocht hij deze behouden. “Schieten was mijn lust en mijn leven,” laat Geurt weten. “Tot 2015 heb ik meegedaan aan allerlei schietwedstrijden zowel staand, knielend en zelfs liggend. Vorig jaar heb ik mijn geweer weggedaan. Het ging niet meer, ik had geen goed zicht meer. Mijn behaalde prijzen heb ik echter nog, ook degene die ik samen met mijn vrouw met golfen wist te behalen. Het was een mooie tijd!”