De mooiste plek om naar een echte Eindhovense zonsondergang te kijken is naar mijn idee de brug bij de voormalige Campinafabriek. Vanuit daar zie je hoe het kanaal je oog in een mooie strakke lijn naar de skyline leidt.

In de verte het einde van het kanaal en het begin van de binnenstad, beginnend bij de Paterskerk en Mariënhage. Je ziet de bestaande hoogbouw en: een hele hoop bouwkranen die bezig zijn met nieuwe bouwontwikkelingen. Over 10 jaar, voorspel ik u nu, wordt dit een plek waar mensen een foto komen maken of gewoon even kijken hoe de stad zich heeft ontwikkeld. Aan de kop van het kanaal is een stevige ontwikkeling gaande. De Picustoren is zo goed als af en dat geldt ook voor het Havenhof aan de overkant. Een stukje stad, waar weinig mensen woonden, wordt nu een volwaardige wijk met honderden extra Eindhovense huishoudens.

Het symboliseert de manier waarop we alles in het werk stellen om te zorgen dat er zo veel mogelijk broodnodige woningen gebouwd worden. Afgelopen week mocht ik op de bovenste etage van de Picustoren rondkijken. Het was voor het eerst dat ik het kanaal en ‘mijn eigen’ Tongelre zo van bovenaf kon bewonderen. Ik kreeg kippenvel van de authentieke schoonheid van mijn stadsdeel. Toen ik in een appartement stond, dat uitkijkt op het centrum, gloeide ik helemaal van trots. Wát een uitzicht. De skyline van Eindhoven wordt steeds mooier. Met gebouwen waarin veel Eindhovenaren, met allerlei verschillende achtergronden, een nieuw thuis gaan vinden.

En dat is een nog mooier uitzicht. Het liefst zou ik dat dan ook met een vingerknip geregeld hebben. Maar dat kan helaas niet, dus zullen het vooral wethouders na mij zijn die lintjes mogen doorknippen en feestjes vieren. Zoals ik dat nu overigens ook mag doen bij het werk van mijn voorgangers. Het voelt als een eer, om mijn steentje aan de stad te mogen bijdragen. Zeker als die steentjes ervoor zorgen dat duizenden Eindhovenaren straks een goed en betaalbaar dak boven hun hoofd krijgen.