“Zou je niet elke week een stukje willen schrijven in Groot Eindhoven?”, vroeg hij mij. René was mijn adviseur voor alle persvragen, speeches en optredens. Artikeltjes schrijven? Dat deed ik zelden.

Bovendien, ik ben er niet goed in. Ik vond het nooit leuk wanneer ik moest schrijven voor de website van de partij en tijdens mijn schooljaren en studie was het ook niet bepaald mijn hobby. Ineens ‘mocht’ ik elke week een inkijkje geven mijn leven als wethouder. Verhalen over leuke ontmoetingen, overdenkingen delen over grote ontwikkelingen of interessante gebeurtenissen neerschrijven. In het begin kostte het wel eens hele middagen om zo’n stukje van 250 woorden te schrijven. Soms was het te lang, soms te kort, soms heel saai.

Altijd met spelfouten. We zijn bijna zes jaar verder en ik weet niet meer beter dan dat ik op zondag deze column schrijf. Inmiddels zijn er veel mensen die mijn stukje met plezier lezen. Gelukkig gaat dat schrijven nu een stuk makkelijker. Deze columns waren nooit een succes geworden als René ze niet had gecorrigeerd of herschreven. Dankzij zijn feedback en schrijftalent heb ik mijn gedachten leren formuleren. Er ging een wereld voor me open, waarin ik mijn gevoelens kon omzetten naar woorden.

Daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor. Net zoals voor alle speeches, media-optredens en voor zijn coaching om mijn publieke optredens te verbeteren. Ik ben er helaas na al die jaren niet in geslaagd - zoals René - een taalkunstenaar te worden. De rake zinnen, de mooie twists aan het einde van mijn columns kwamen vaak van hem. Dat geef ik graag toe. Hij wist als geen ander mijn gedachten om te zetten naar taal. Dat is ontzettend knap.

Na mijn bestuursadviseur Martijn, heeft nu ook mijn woordvoerder René de volgende stap gezet in zijn carrière. Ik weet zeker dat hij met zijn talenten en in zijn nieuwe rol veel mensen vooruit kan helpen. En ik wil via deze column laten weten dat ik veel van hem heb geleerd. Dank je wel voor onze samenwerking René! Ik hoop dat dit stukje een beetje oké is.