Een verwoestende storm met ongekend zware windstoten trok vorige week over ons land. In Eindhoven ging het vooral in de ochtenduren te keer. En liet ik nu juist rond dat tijdstip een afspraak hebben bij een bedrijf aan de Aalsterweg. Oké, de zware voordeur van het bedrijf werd diverse keren door de wind open geblazen, maar verder ging het natuurgeweld eerlijk gezegd aan mij voorbij. Totdat ik een uurtje later onze straat inreed. Twee bomen lagen over de weg en dichtbij mijn huis lagen maar liefst vier bomen tegen een carport. Volgens een buurvrouw had ze een angstig uur achter de rug. “Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt”, zei zij letterlijk Ook bij het aangrenzende bos in onze buurt had een kaalslag plaats gevonden. Moedertje natuur had huisgehouden en eigenlijk was ik blij dat ik het niet bewust had meegemaakt.

Zo geheel anders verliep een avondje stappen van Jean Paul Kers uit Zuidland. Hoe goed hij het Stratumseind kende weet ik niet, maar zaterdagochtend vroeg was hij duidelijk op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Wat er precies gebeurd is, is nog niet duidelijk. Jean Paul zou gezongen hebben en dat beviel een passerende groep van enkele mannen niet. De Zuidlandse stapper moest het ontgelden en werd zodanig hard in zijn gezicht geslagen dat hij maar liefst zeven botbreuken opliep. En dan te bedenken dat ik dacht dat het Stratumseind van allerlei speciale snufjes was voorzien, waardoor dit soort incidenten voorkomen zouden worden. Zoals de led-verlichting in de lantaarnpalen, die een positieve invloed op het gedrag van de bezoekers zou hebben. Via Facebook is nu een actie gestart met als doel dat getuigen zich melden. Triest, heel triest dat een avond plezier maken zo moet eindigen. Diezelfde zaterdag kreeg ik nóg een triest bericht. Na een jaar strijd leveren overleed een kennis van ons. Een sterke man, topsporter, hardwerkende ondernemer, zorgzame vader van drie kinderen en een lieve echtgenoot sloot zijn ogen. Hij wist dat zijn einde kwam. Maar toch. Het verdriet is groot. Rust zacht Michael.