Daar loop ik dan weer, alleen, onder een vrolijk voorjaarszonnetje over het terrein van Weverkeshof, op weg naar mijn bijen. Hoe mooi had het kunnen zijn. Hoe druk had het kunnen zijn, maar het coronavirus heeft anders beslist. (Ingezonden door Paul Koppelman)
NUENEN - Denk nu niet dat het altijd rustig is op onze Nuenense boerderij, want de dieren bijvoorbeeld trekken zich niets aan van Covid-19, corona of een lockdown. Datzelfde geldt voor het onkruid in groentetuin en bloementuin. Alles groeit gewoon door, alsof Jaap van Dissel en Mark Rutte daar niets over hebben gezegd. Maar ja, de dieren hebben verzorging nodig: dagelijks eten en drinken en verschoonde hokken. Ze moeten allemaal gezond blijven. Dus daar zijn elke dag, ’s morgens en ’s middags, dierverzorgers om te zorgen dat het allemaal op rolletjes blijft lopen.
Dat we, ook voor onze bezoekers, weer allerlei mooie jonge dieren hebben is natuurlijk heel fijn, maar als we ze niet mogen bekijken, er niet van kunnen genieten is dat allemaal een beetje zuur. In de laatste week van maart zijn bij onze Kempische heideschapen acht lammetjes geboren: zes ooilammetjes en twee ramlammetjes. De bevallingen zijn allemaal prima verlopen en alle lammetjes verkeren in goede gezondheid. Met Pasen zijn er 65 kuikens uit het ei gekropen. Die donsbolletjes groeien goed, maar ook hen kunnen we niet bekijken.
In het zonnetjeAlle andere dieren maken het ook goed: ze spelen in hun weitjes, liggen in het zonnetje, eten wat, drinken wat, poepen wat en hebben er geen weet van dat er geen bezoekers van de partij zijn. Wekelijks komen onze vrijwilligers langs om het onkruid in de bloemen- en groententuin te wieden. En er vooral voor te zorgen dat, als we weer open kunnen, alles in geuren en kleuren staat. In de eerste maanden van dit jaar, toen we nog niet eens wisten hoe we Covid-19 moesten schrijven, dachten we er al over om een nieuw plan te ontwikkelen voor het achterterrein (ganzenvijver, geiten- en schapenweiden, de in de winter slecht begaanbare paden). Aan het maken van die plannen zijn we niet eens toegekomen. Wel hebben van de rust gebruik gemaakt om de bestrating bij de ingang opnieuw te laten leggen.
En verder gaat de natuur haar eigen gang op Weverkeshof. Al in april heb ik een bijenzwerm kunnen voorkomen en een andere bijenkoningin nog net op tijd kunnen behouden. Zwermen doen bijenvolken ‘normaal’ (maar wat is normaal?) pas na april. Jullie mogen nog steeds niet komen, maar nu weten jullie tenminste dat onze dierverzorgers en vrijwilligers in de tuinen, onze Weverkeshof goed blijven verzorgen.
Leergierige klassenTot wanneer dit gaat duren weten we ook niet, maar we blijven voorlopig gesloten voor publiek. Geen kinderfeestjes, geen leergierige klassen en docenten, geen papa’s, mama’s, opa’s en oma’s aan de koffie, geen rondfietsende kinderen, geen muziekzondagen, afgedekte zandbak. Stilte. Samen een beetje alleen dus.
Het publiek kan niet genieten van de voorjaarsboekenmarkt en het boerenmertje. Ook is het slingeren van honing geen optie, om maar te zwijgen over het scheren van schapen. Voorlopig. Maar tot wanneer? We weten het niet, maar zodra we weer open gaan, nota bene in het jaar dat ons hoofdgebouw 35 jaar bestaat, laten we het jullie met veel lawaai weten. Hoe leuk zou het zijn als we morgen wakker worden en het allemaal een slechte droom blijkt te zijn geweest. Nou, ik zal jullie uit die droom halen: het is echt zo. We leven nu in een nieuwe werkelijkheid en zoals het in 2019 was, zal het even niet meer worden.