Windhanen, ook wel weerhanen genoemd, werden oorspronkelijk gebruikt om de windrichting aan te geven. Ze hebben echter ook een symbolische betekenis gekregen, vooral in de christelijke traditie. De haan herinnert gelovigen aan het verhaal van Petrus, die Jezus drie keer verloochende voordat de haan kraaide.

De oudste schriftelijke vermelding van een windhaan dateert uit het jaar 820. Bisschop Rampertus van Brescia liet toen een bronzen haan gieten en plaatste deze op de toren van de kerk San Faustino Maggiore. Dit markeerde het begin van de traditie om windhanen op kerktorens te plaatsen. Paus Nicolaas gaf vervolgens in de tweede helft van de 9e eeuw opdracht om een haan op alle kerktorens te zetten. Op Wikipedia en andere internetbronnen kun je er meer over lezen.

Een weerhaan loop je trouwens ook wel eens tegen ‘t lijf, maar dan betreft het een draaikont, iemand die steeds van standpunt verandert. Net als de hanen op de kerktorens draaien ze met alle winden mee.